05 Νοεμβρίου, 2024

Kατάθλιψη: το «μαύρο σύννεφο» που δεν νοιάζεται αν είσαι πλούσιος ή φτωχός

Το «μαύρο σύννεφο» δεν κάνει διακρίσεις. Δεν κοιτάζει τραπεζικούς λογαριασμούς, κοινωνικό στάτους, επίπεδα επιτυχίας, χρώμα, φυλή ή ηλικία. Τείνουμε να πιστεύουμε λανθασμένα πως οι ψυχικές νόσοι είναι ίδιον των αδυνάτων, των αποσυνάγωγων, των φτωχών ή των αποτυχημένων. Πρόκειται για ένα βλαβερό στερεότυπο που προσπαθεί να εκλογικεύσει μια ασθένεια επί τη βάσει συγκεκριμένων όρων. Λες και η ψυχή του ανθρώπου είναι μετρήσιμη, έχει ύψος, βάρος, τσέπες με χρήματα και κάνει βόλτες με γιοτ. 
 Από το ίδιο ύφασμα είμαστε φτιαγμένοι όλοι. 
Την ίδια φόδρα κουβαλάμε. Κι αν ξηλωθεί για τον έναν μπορεί να ξηλωθεί και για τον άλλον. Δεν είναι λίγοι οι διάσημοι που έχουν αποκαλύψει δημόσια ότι πάσχουν από κατάθλιψη. Από τον Τζιμ Κάρεϊ έως την Lady Gaga και από τον Χάρισον Φορντ έως την Αν Χάθαγουεϊ. Το γεγονός ότι είναι επιτυχημένοι, διάσημοι, πλούσιοι και κάμποσα άλλα πράγματα δεν τους έσωσε και δεν θα μπορούσε άλλωστε. Όσο δύσκολο είναι να αντέξεις την αποτυχία, άλλο τόσο είναι και την επιτυχία. Ο άνθρωπος, φαίνεται, πως δεν είναι έτοιμος να ζήσει επί μακρόν μεγάλες συγκινήσεις. 
Κρίνουμε αυστηρά τη ρουτίνα της κανονικότητας, αλλά αυτή η ασφάλεια είναι καθησυχαστική για την ψυχή. Πόσα μπορεί να αντέξει κι αυτή; Δεν είναι η επιτυχία ή η αναγνωρισιμότητα το μαξιλάρι ασφαλείας για έναν άνθρωπο. Δεν αναχαιτίζεται έτσι η κατάθλιψη. Όπως επίσης δεν υπάρχει κάποια πανάκεια που να εξασφαλίζει ότι η ψυχή μας θα φορέσει άτρωτη πανοπλία και δεν θα την λαβώσει κάποιο βέλος. 
 Στις μέρες μας, ειδικά μετά την επονείδιστη καραντίνα, πολλοί άνθρωποι βρέθηκαν μπροστά σε ένα μη ασφαλές μέρος κι αυτό ήταν η ψυχή τους. Αυτό που θα έπρεπε να είναι το αποκούμπι τους, εξελίχθηκε σε τόπο βασάνου. Οι έρευνες δηλώνουν ότι έχουν αυξηθεί οι επισκέψεις σε ειδικούς γιατρούς της ψυχής. Δηλωτικό της απόγνωσης στην οποία οδηγούνται άνθρωποι γνωστοί μας, της διπλανής πόρτας, εμείς οι ίδιοι, όταν βλέπουν/με πως τα πράγματα με τη ζωή μας, τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας έχουν αρχίζει να παίρνουν την κατηφόρα. Το να προσπεράσεις το ψυχικό άλγος ενός επώνυμου επειδή είναι επώνυμος (στη λογική ότι έχει τα πάντα, επομένως δεν έχει δικαίωμα να διαμαρτύρεται), είναι το ίδιο με το να λες ότι ένας φτωχός άνθρωπος δεν έχει κανένα δικαίωμα να ονειρεύεται στη ζωή του. Είμαστε παιδιά του ίδιου θεού, βλέπουμε καθημερινά τον ένα και μοναδικό ουρανό που μας χαρίστηκε. Είτε είμαστε προύχοντες είτε ζούμε στις άκρες της κοινωνίας. Προφανώς και τα θέματα ψυχικής υγείας έχουν πολιτική, κοινωνική και οικονομική διάσταση. Θα ήταν αδιανόητο να μην υποσημειωθεί αυτή η διάσταση, όμως, στο τέλος αυτό που θα κριθεί είναι ο μυχός της ψυχής, ο εσώτατος πυρήνας της, εκείνο το απρόσιτο σημείο της που δεν καθορίζεται από πλούτη, επιτυχίες, ακριβά αυτοκίνητα και αστρόσκονη. Εκεί είμαστε όλοι ίδιοι. Τρωτοί και φοβισμένοι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου