ΜΑΣ ΑΝΥΨΩΣΕ Ο ΛΥΤΡΩΤΗΣ

 Πλησιάζουν καὶ φέτος τὰ Χριστούγεννα. Ἡ μεγάλη γιορτὴ τῆς ἀγάπης. Τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους καὶ τῆς ἀγάπης τῶν ἀνθρώπων μεταξύ μας. Μὲ τὴ Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου ἄγγιξε ὁ οὐρανὸς τὴ γῆ καὶ στὸ ἄγγιγμα αὐτὸ ἀντήχησαν παναρμόνιες ἀγγελικὲς δοξολογίες. Αὐτὸ ἦταν τὸ ξεκίνημα γιὰ νὰ ζεσταθοῦν καὶ οἱ μέχρι τότε ψυχρὲς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων μεταξύ τους. Οἱ ἀρχαῖοι Ρωμαῖοι ἔλεγαν ὅτι «ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὸν ἄνθρωπο εἶναι λύκος»· τέτοια σκληρότητα ἐπικρατοῦσε στὸν προχριστιανικὸ κόσμο. Καμιὰ συμπάθεια, καμιὰ χρυσακτίνα ἀγάπης δὲν φώτιζε τὶς ψυχές· λὲς καὶ ἦταν παγωμένες οἱ καρδιές. Ἀδιαφορία, ψυχρότητα καὶ μίσος κυριαρχοῦσαν παντοῦ. Μὲ τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ὅμως «τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδοὺ γέγονε καινὰ τὰ πάντα», γράφει ὁ θεόπνευστος καὶ θεοκίνητος Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν (Β΄ Κορ. ε΄ 17). Τὰ ἔκανε «καινὰ, καινούργια Ἐκεῖνος ποὺ αἰῶνες πρὶν ἀπὸ τὶς προφητεῖες ἦταν ἤδη γνωστὸ τὸ ποῦ θὰ γεννηθεῖ, πῶς θὰ γεννηθεῖ, πότε θὰ γεννηθεῖ καὶ ποιὸ ἔργο θὰ ἐπιτελέσει στὸν κόσμο. Ὅταν λοιπὸν ἦλθε στὴ γῆ καὶ ἄρχισε τὸ λυτρωτικὸ ἔργο Του καὶ τὸ ὁλοκλήρωσε, «τὰ κάτω πεποίηκεν ἄνω», γράφει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς (ΕΠΕ 11, 460). Μᾶς ἀνύψωσε τοὺς πεσμένους ψυχικὰ ἀνθρώπους καὶ μᾶς ἔδωσε τὴ δυνατότητα, μέσα στὴν Ἐκκλησία ποὺ ἵδρυσε, νὰ ζοῦμε σὰν ἄγγελοι· μὲ δοξολογία στὸν Θεό, μὲ ἀγάπη στοὺς συνανθρώπους μας. Ἔδωσε δηλαδὴ σὲ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους ὡς ἰδανικὰ ζωῆς τὰ βασικὰ στοιχεῖα τῆς ζωῆς τῶν ἀγγέλων. Τίποτε ἄλλο δὲν φανερώνει τόσο ἐντυπωσιακὰ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ, ἔλεγε ὁ Μέγας Βασίλειος μελετώντας αὐτὴν τὴν ἀλλαγή, «ὅσον ἡ περὶ τὴν ἐνανθρώπησιν οἰκονομία καὶ ἡ πρὸς τὸ ταπεινὸν καὶ ἀσθενὲς τῆς ἀνθρωπότητος συγκατάβασις» (ΕΠΕ 5, 272). Τὸ ὅτι ὁ ἄπειρος Θεὸς συγκατέβη καὶ ἔγινε ἄνθρωπος ταπεινὸς καὶ γεννήθηκε σ’ ἕνα φτωχικὸ σπήλαιο, γιὰ νὰ ἀλλάξει καὶ νὰ σώσει μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο τὸν κόσμο, αὐτὸ εἶναι ἡ καλύτερη ἀπόδειξη τῆς δυνάμεώς Του. Καὶ ὁ ἐμπνευσμένος ὑμνωδός, καθὼς σκέφτεται τὴν ἀνύψωση τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως μὲ τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, μᾶς παρακινεῖ νὰ δοξολογοῦμε μὲ ὅλη μας τὴν καρδιὰ τὸν ἐνανθρωπήσαντα Θεό μας μὲ τὸν γνωστότατο ὕμνο αὐτῶν τῶν ἡμερῶν: «Τῷ πρὸ τῶν αἰώνων ἐκ Πατρὸς γεννηθέντι ἀρρεύστως Υἱῷ, καὶ ἐπ’ ἐσχάτων ἐκ Παρθένου, σαρκωθέντι ἀσπόρως, Χριστῷ τῷ Θεῷ βοήσωμεν· ὁ ἀνυψώσας τὸ κέρας ἡμῶν, ἅγιος εἶ Κύριε». Ἂς στραφοῦμε πρὸς τὸ δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου Τριάδος, τὸν Μονογενὴ Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ, ποὺ γεννήθηκε προαιωνίως ἀπὸ τὸν οὐράνιο Πατέρα καὶ στὸν καιρὸ τῆς σωτηρίας μας ἔλαβε σάρκα καὶ ὀστὰ θαυμαστῶς ἀπὸ τὴν Ὑπεραγία Παρθένο Θεοτόκο, δηλαδὴ στὸν Κύριο καὶ Θεό μας Ἰησοῦ Χριστό, καὶ ἂς φωνάξουμε πρὸς Αὐτόν: Σύ, Κύριε, ποὺ ἀνύψωσες τὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ δύναμή μας, εἶσαι ἅγιος. Θὰ μποροῦσε βέβαια κάποιος νὰ πεῖ ἢ νὰ σκεφθεῖ: Αὐτὴ ἡ ἀνύψωση τῆς φύσεώς μας καὶ αὐτὴ ἡ θερμότητα στὶς σχέσεις μας μεταξύ μας εἶναι ἄραγε κάτι τὸ πραγματικό, ὑπάρχει σήμερα ὡς γεγονὸς ἢ εἶναι μόνο θεωρία καὶ ἰδεατὸ δῶρο τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ; Ἡ ἀπάντηση εἶναι πολὺ ἁπλή, διότι μᾶς τὴν ἀποκάλυψε ἐδῶ καὶ δύο χιλιάδες περίπου χρόνια ὁ πνευματοκίνητος ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος. Τί μᾶς εἶπε; Ὅτι ὁ Θεὸς «Λόγος σὰρξ ἐγένετο», ἔγινε δηλαδὴ καὶ ἄνθρωπος· καὶ «ὅσοι ἔλαβον αὐτόν», ὅσοι Τὸν πίστεψαν καὶ Τὸν δέχθηκαν ὡς Λυτρωτὴ καὶ Σωτήρα τους, «ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι...» (Ἰω. α΄ 14, 12). Ὅσοι πίστεψαν καὶ πιστεύουν στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ ἔγιναν καὶ εἶναι μέλη συνειδητὰ τῆς Ἐκκλησίας Του ἔγιναν παιδιὰ τοῦ Θεοῦ ἀγαπητά· ξέφυγαν ἀπὸ τὸν ἄρχοντα τοῦ σκότους, τὸν Διάβολο, καὶ χαίρονται ὅλα τὰ δῶρα ποὺ ἔφερε μὲ τὴ Γέννησή Του στὸν κόσμο ὁ Θεάνθρωπος. Ἐπομένως ἡ κύρια αἰτία γιὰ τὸ ἂν εἶναι ἢ ἂν δὲν εἶναι θερμές, ἀδελφικὲς οἱ σχέσεις μας μεταξύ μας καὶ γιὰ τὸ ἂν εἶναι πραγματικὰ ἢ ἁπλῶς θεωρητικὰ τὰ δῶρα ποὺ μᾶς ἔφερε ὁ Λυτρωτής, εἶναι ἡ πίστη ἢ ἡ ἀπιστία μας. Ὅσοι πίστεψαν καὶ ἀκολούθησαν τὶς ἐντολὲς καὶ τὸ παράδειγμα τοῦ Λυτρωτοῦ ἔγιναν ἅγιοι, ἔζησαν σὰν ἐπίγειοι ἄγγελοι καὶ ἔμαθαν νὰ ἀγαποῦν ὅλους. Αὐτὸ ἰσχύει αἰωνίως μέχρι σήμερα καὶ θὰ ἰσχύει ἕως συντελείας τῶν αἰώνων. Ἂς παρακαλέσουμε λοιπὸν φέτος τὰ Χριστούγεννα τὸν Κύριο νὰ θερμάνει τὴν καρδιά μας καὶ νὰ αὐξήσει τὴν πίστη μας, γιὰ νὰ ζήσουμε καλύτερα τὸ νόημα τῆς μεγάλης γιορτῆς. Ἔτσι θὰ γεμίσει ἡ καρδιά μας ἀπὸ ἀγάπη ἀλλὰ καὶ ἀπὸ εἰρήνη, ποὺ τόσο πολὺ μᾶς χρειάζονται στὶς δύσκολες μέρες μας.

ΟΣΩΤΗΡ2057