Aδελφοί, γνωρίζω ὑμῖν τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ᾿ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι᾿ ἀποκαλύψεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. ᾿Ηκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ ᾿Ιουδαϊσμῷ, ὅτι καθ᾿ ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν, καὶ προέκοπτον ἐν τῷ ᾿Ιουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων. Ὅτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοί, ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, εὐθέως οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι, οὐδὲ ἀνῆλθον εἰς ῾Ιεροσόλυμα πρὸς τοὺς πρὸ ἐμοῦ ἀποστόλους, ἀλλὰ ἀπῆλθον εἰς Ἀραβίαν, καὶ πάλιν ὑπέστρεψα εἰς Δαμασκόν. ῎Επειτα μετὰ ἔτη τρία ἀνῆλθον εἰς ῾Ιεροσόλυμα ἱστορῆσαι Πέτρον, καὶ ἐπέμεινα πρὸς αὐτὸν ἡμέρας δεκαπέντε· ἕτερον δὲ τῶν ἀποστόλων οὐκ εἶδον εἰ μὴ ᾿Ιάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Κυρίου.
Τὴ σημερινὴ ἡμέρα, Κυριακὴ μετὰ τὰ Χριστούγεννα, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ τὴ μνήμη τριῶν μεγάλων ἁγίων ποὺ ὑπῆρξαν καὶ συγγενεῖς τοῦ Κυρίου: τοῦ Ἰωσὴφ τοῦ μνήστορος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὁ ὁποῖος ἀξιώθηκε νὰ γίνει προστάτης της καὶ τοῦ θείου Βρέφους· τοῦ προφήτου καὶ βασιλέως Δαβίδ, προπάτορος τοῦ Κυρίου, καὶ τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ ἀδελφοθέου, πρὸς τιμὴν τοῦ ὁποίου ἀναγινώσκεται τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα. Στὸ τέλος αὐτῆς τῆς περικοπῆς ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς βεβαιώνει ὅτι στὰ Ἱεροσόλυμα ποὺ πῆγε γιὰ νὰ γνωρίσει τὸν ἀπόστολο Πέτρο, δὲν συνάντησε κανέναν ἄλλον Ἀπόστολο, «εἰ μὴ Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Κυρίου». Ἂς δοῦμε ὅμως γιατί ὀνομάζει τὸν Ἰάκωβο ἀδελφὸ τοῦ Κυρίου καὶ τί σχέση ἔχει ὁ τίτλος αὐτὸς μὲ τὸν καθένα ἀπὸ ἐμᾶς.
1. Ο ἀδελφόθεος Ιάκωβος
Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος, τὸν ὁποῖο ἀναφέρει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, δὲν πρέπει νὰ συγχέεται οὔτε μὲ τὸν ἀδελφὸ τοῦ Ἰωάννη καὶ υἱὸ τοῦ Ζεβεδαίου οὔτε μὲ τὸν υἱὸ τοῦ Ἀλφαίου, οἱ ὁποῖοι ἀνῆκαν στὸν κύκλο τῶν δώδεκα μαθητῶν τοῦ Κυρίου. Αὐτὸς εἶναι ὁ «ἀδελφόθεος». Γιατί ὅμως ὀνομάζεται ἔτσι; Ὅπως ὑποστηρίζουν οἱ περισσότεροι ἑρμηνευτές, ὁ δίκαιος Ἰωσὴφ προτοῦ μνηστευθεῖ τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, εἶχε σύζυγο ἡ ὁποία πέθανε καὶ μὲ τὴν ὁποία εἶχαν ἤδη ἀποκτήσει παιδιά. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ ἦταν ὁ Ἰάκωβος. Κι ἐπειδὴ στὰ μάτια τῶν Ἰουδαίων ὁ Ἰωσὴφ παρουσιαζόταν ὡς ὁ πατέρας τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, γι’ αὐτὸ ὁ Ἰάκωβος καὶ τὰ ἄλλα παιδιὰ τοῦ Ἰωσὴφ θεωροῦνταν ἀδελφοί Του. Στὴν ἀρχὴ ὁ Ἰάκωβος καὶ τὰ ἀδέλφια του δὲν μποροῦσαν νὰ πιστέψουν ὅτι ὁ Ἰησοῦς ποὺ ζοῦσε τόσο ταπεινὰ ἀνάμεσά τους ἦταν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Ὕστερα ὅμως ἀπὸ τὰ συγκλονιστικὰ γεγονότα τοῦ Σταυροῦ καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου βεβαιώθηκαν γιὰ τὴ μεσσιανική Του ἰδιότητα καὶ ἀποστολὴ καὶ Τὸν ἀναγνώρισαν ὡς Σωτήρα καὶ Λυτρωτή. Ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος ὄχι ἁπλῶς πίστεψε στὸν Χριστὸ ὡς Θεὸ καὶ Σωτήρα ἀλλὰ καὶ ἀφιέρωσε τὴ ζωή του στὸ ἀποστολικὸ ἔργο τῆς διαδόσεως τοῦ Εὐαγγελίου. Ἔγινε ὁ πρῶτος Ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων μὲ ἀναγνωρισμένο κύρος, τόσο, ὥστε νὰ ὀνομάζεται «στῦλος τῆς Ἐκκλησίας» καὶ νὰ ἀναδειχθεῖ Πρόεδρος τῆς Ἀποστολικῆς Συνόδου (50 μ.Χ.). Μὲ τὴν καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔγραψε τὴν Καθολικὴ Ἐπιστολὴ ποὺ φέρει τὸ ὄνομά του καὶ ἀποτελεῖ ἕνα ἀπὸ τὰ θεόπνευστα βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης. Συνέταξε ἐπίσης καὶ θεία Λειτουργία, ποὺ μέχρι σήμερα σώζεται καὶ τελεῖται συνήθως τὴν ἡμέρα τῆς μνήμης του. Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ἔμεινε γνωστὸς στὴν ἱστορία μὲ τὸν ἐξόχως τιμητικὸ τίτλο: «Ἀδελφὸς τοῦ Κυρίου». Καὶ πραγματικὰ φάνηκε ἀντάξιος τοῦ ἐνδόξου αὐτοῦ τίτλου. Ὑπηρέτησε τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μὲ αὐταπάρνηση μέχρι τέλους καὶ ἀξιώθηκε νὰ ἐπισφραγίσει τὴ ζωή του μὲ τὸ αἷμα τοῦ μαρτυρίου.
2. Αδελφοὶ τοῦ Κυρίου
Ἂν ὅμως ὁ ἅγιος Ἰάκωβος θεωρεῖται, ὅπως ἀναφέραμε βέβαια, ἀ δελφὸς τοῦ Κυρίου κατὰ σάρκα, ἐμεῖς γίναμε καὶ εἴμαστε πλέον ἀδελφοὶ τοῦ Κυρίου κατὰ πνεῦμα. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἦλθε στὴ γῆ γιὰ νὰ ἀποκαταστήσει τὴ σχέση μας μὲ τὸν Θεὸ Πατέρα. Μᾶς δίδαξε ὅτι ὅλοι ἔχουμε τὸν ἴδιο Πατέρα, τὸν ἐπουράνιο Θεό, καὶ γι’ αὐτὸ εἴμαστε μεταξύ μας ἀδελφοί. Μάλιστα, ὅπως σημειώνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ Κύριος Ἰησοῦς «οὐκ ἐπαισχύνεται ἀδελφοὺς αὐτοὺς καλεῖν» (Ἑβρ. β΄ 11)· δὲν ντρέπεται νὰ ὀνομάζει τοὺς ἀνθρώπους, ἐμᾶς ὅλους, ἀδελφούς Του, παρὰ τὴν ἀναξιότητα καὶ τὴν ἁμαρτωλότητά μας! Ἀλήθεια, τὸ ἔχουμε συνειδητοποιήσει αὐτό; Ἐφόσον πιστεύουμε στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, εἴμαστε βαπτισμένοι στὸ ὄνομά Του καὶ ζοῦμε συνδεδεμένοι μαζί Του μέσα στὴν Ἐκκλησία, εἴμαστε ἀδελφοί Του καὶ συγκληρονόμοι Του στὴ Βασιλεία τοῦ Οὐρανίου Πατρός! Ἂς ἀναλογιστοῦμε αὐτὴ τὴν ὕψιστη τιμὴ ποὺ μᾶς κάνει ὁ Κύριος νὰ μᾶς ὀνομάζει καὶ νὰ μᾶς ἀναδεικνύει ἀδελφούς Του κι ἂς ἀγωνιζόμαστε, ὥστε καὶ μὲ τὴ ζωὴ καὶ μὲ τὰ ἔργα μας νὰ ἀνταποκρινόμαστε στὴν ὑψηλὴ αὐτὴ κλήση μας. ❁ ❁ ❁
Πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες ἑορτάσαμε τὰ Χριστούγεννα. Ἂν θέλουμε νὰ μείνει κάτι οὐσιαστικὸ μέσα μας ἀπὸ τὴν κοσμοχαρμόσυνη αὐτὴ ἑορτή, ἂς σκεφθοῦμε μὲ πολλὴ εὐγνωμοσύνη ὅτι μὲ τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ γίναμε ἀδελφοὶ τοῦ Κυρίου κι ἂς φιλοτιμούμαστε νὰ ζοῦμε ὅπως Ἐκεῖνος θέλει. OΣΩΤΗΡ2057
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου