Αυτή η δοξασία, όπως μας λέει ο Άγιος Νεκτάριος, είναι η μόνη σωστή και σύμφωνη με τις Αγίες Γραφές. Παραπέμπει μάλιστα στα λόγια του Χριστού, όπου φαίνεται η ανάγκη της συνύπαρξης και των δύο: «σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄ Τιμ. 2, 4) και «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν» (Μάρκ. 8, 34· Ματθ. 16, 24). Ο Χριστός μπορεί να θέλει να σωθούν όλοι, αλλά απαιτείται και αυταπάρνηση, η οποία χωρίς συγκατάθεση και προσωπική θέληση είναι αδύνατη. Επίσης, «ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι' ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται» (Ιω. 10, 9) και «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ιω. 15, 5). Η χάρις του Θεού, συνεχίζει ο Άγιος Νεκτάριος, προσκαλεί, φωτίζει το νου και την καρδιά και η θέληση του ανθρώπου συντρέχει, ώστε να ανοίξουν οι οφθαλμοί και να καθαριστεί η καρδιά. Τότε η χάρις επιστρέφει για να τελειωθεί η σωτηρία. Η παραβολή του Σπορέως, όπου ο Θεός έσπειρε, η αγαθή γη δέχτηκε, και ο Θεός αύξησε και ευλόγησε, αποτελεί προσφυές παράδειγμα και παραπέμπει στον Ματθαίο 13, 3-25231 .
Ότι οφείλομεν να σπεύδομεν προς μετάνοιαν
Η φροντίδα μας για τη σωτηρία πρέπει να είναι έγκαιρη, αφού αυτός που δεν μεριμνεί για τη σωτηρία της ψυχής του, διατρέχει διπλό κίνδυνο:
ή να αρπαχτεί απροσδόκητα από τον θάνατο ή να εγκαταλειφθεί από τη χάρη του Θεού.
Και στις δύο περιπτώσεις το κακό είναι μεγάλο, αφού έχουμε τον θάνατο της ψυχής232 . Σε παραπομπή του Αγίου Νεκταρίου στον Άγιο Ιωάννη Χρυσόστομο, βρίσκουμε τις εξής αναφορές στην Καινή Διαθήκη: «ὡς κλέπτης ἐν νυκτὶ, οὕτως ἡ ἡμέρα Κυρίου ἔρχεται» (Α΄ Θεσσ. 5, 2), «φαιδράς ἔχετε τὰς λαμπάδας ἐν ἀγρυπνία διηνεκεί» (Ματθ. 25, 7) και «γὰρ οὐκ οἴδαμεν πότε ὁ νυμφίος ἔρχεται» (Ματθ. 25, 13).
Η χάρις του Θεού εγκαταλείπει τον άνθρωπο που εμμένει στην αμαρτία, καθώς αυτός καταφρονεί τον πλούτο της χρηστότητας, της ανοχής και της μακροθυμίας του Θεού, όπως μας λέει ο Άγιος Νεκτάριος. Παραπέμπει στον Απόστολο Παύλο, ο οποίος ρωτά: «Λογίζεσαι, ω άνθρωπε, που κρίνεις τους άλλους για όσα εσύ πράττεις, ότι θα διαφύγεις το κρίμα του Θεού; Ή καταφρονείς τον πλούτο της χρηστότητας, της ανοχής και της μακροθυμίας Του, αγνοώντας ότι η χρηστότητα του Θεού σε οδηγεί στη μετάνοια; Με την σκληρότητά σου και την αμετανόητη καρδιά σου θησαυρίζεις οργή για τον εαυτό σου, στην ημέρα της οργής και της αποκάλυψης της δικαιοκρισίας του Θεού, ο οποίος θα αποδώσει στον καθένα κατά τα έργα του» (Ρωμ. 2, 3-6)233 . Και επειδή η ανοχή του Θεού δεν είναι για πάντα, συνεχίζει ο Άγιος Νεκτάριος παραπέμποντας στον Απόστολο Πέτρο: « Οὐ βραδύνει ὁ Κύριος τῆς ἐπαγγελίας, ὥς τινες βραδυτῆτα ἡγοῦνται, ἀλλὰ μακροθυμεῖ εἰς ἡμᾶς, μὴ βουλόμενός τινας ἀπολέσθαι, ἀλλὰ πάντας εἰς μετάνοιαν χωρῆσαι. ῎Ηξει δὲ ἡ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτί, ἐν ᾖ οὐρανοὶ ροιζηδὸν παρελεύσονται, στοιχεῖα δὲ καυσούμενα λυθήσονται, καὶ γῆ καὶ τὰ ἐν αὐτῇ ἔργα κατακαήσεται» (Β' Πέτρ. 3, 9-10).
Στη συνέχεια τονίζει ότι δεν πρέπει να θεωρούμε την ανοχή και τη μακροθυμία του Θεού ως αργοπορία. Ο Θεός δεν αργοπορεί, αλλά μακροθυμεί, θέλοντας όλοι να έλθουμε σε μετάνοια και να μη χαθεί κανένας. Ωστόσο, προειδοποιεί πως πρέπει να σπεύσουμε σε μετάνοια, διότι αν δεν το κάνουμε, η χάρις του Θεού μας εγκαταλείπει και όταν την αναζητήσουμε, δεν θα τη βρίσκουμε. Παραπέμπει στα λόγια του Χριστού: «ζητήσετέ με καὶ οὐχ εὑρήσετε» (Ιω. 7, 34), και από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου: «οὐκ οἶδα ὑμᾶς» (Ματθ. 25, 10-12), που είναι η απάντηση του Νυμφίου όταν ζητάμε να μας ανοίξει την πόρτα.
-84-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου