Ότι η έξις του αμαρτάνειν φέρει θάνατον
Ανένδοτοι με την αμαρτία πρέπει να είμαστε, αφού έτσι και κλέψει τη συγκαταθεσή μας γίνεται ο αληθινός μας κύριος237 . Η ενότητα αυτή στηρίζεται σε παραδείγματα από την Αγία Γραφή και παραπομπές στους Πατέρες της Εκκλησίας, για να τονιστεί η σημασία της ηθικής ακεραιότητας και της μετάνοιας. Ο πάγκαλος Ιωσήφ αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα, καθώς προτίμησε την κακοπάθεια, ακόμα και τον θάνατο, για να διατηρήσει τις ηθικές του αρχές, την ελευθερία του νου και την υπακοή στον νόμο του Θεού. Με τον ίδιο τρόπο, λέει ο Άγιος Νεκτάριος, και εμείς δεν πρέπει ποτέ να ενδώσουμε στις θωπείες της αμαρτίας, διότι όταν το κάνουμε, η αμαρτία κυριαρχεί και αιχμαλωτίζει τη λογική μας. Στήνει τον θρόνο της στην καρδιά μας και διευθύνει όλες τις πτυχές της ζωής μας. Γι' αυτό είναι απόλυτη ανάγκη να αποφεύγουμε την αμαρτία με κάθε τρόπο και αν αμαρτήσουμε, να σπεύδουμε σε γρήγορη μετάνοια, ώστε να μην υποδουλωθούμε σε αυτήν. Η μετάνοια, όμως, πρέπει να είναι αληθινή. Είναι αληθινή όταν συνοδεύεται από τη συντριβή της καρδιάς και τη διάθεση να ικανοποιήσουμε τη θεία δικαιοσύνη και να εξαγοράσουμε τα αμαρτήματά μας. Η μετάνοια, όπως τονίζει ο Άγιος Νεκτάριος, δεν είναι απλά μια πράξη, αλλά αποτελεί ηθική αναγέννηση του ανθρώπου και αφετηρία για έναν νέο, ενάρετο βίο. Με την αληθινή μετάνοια, ο άνθρωπος απαλλάσσεται από την κυριαρχία της αμαρτίας και αποκαθίσταται στην αγκαλιά του Θεού, ανοίγοντας τον δρόμο για την πνευματική του σωτηρία238 . Ο Άγιος Νεκτάριος, στην αναφορά του στην αληθινή μετάνοια, επικαλείται τον τύπο της όπως τον περιγράφει ο προφήτης Ησαΐας, ο οποίος καλεί τους Ιουδαίους να επιστρέψουν στον Θεό και να μετανοήσουν, παραπέμποντας έτσι στην Παλαιά Διαθήκη. Παραδείγματα αληθινής μετάνοιας βρίσκουμε τόσο στην Παλαιά όσο και στην Καινή Διαθήκη. Από την Παλαιά Διαθήκη αναφέρει τον Δαυίδ, ο οποίος μετανόησε ειλικρινά για τα αμαρτήματά του, ενώ από την Καινή Διαθήκη ο Άγιος Νεκτάριος επιλέγει παραδείγματα που διδάσκουν την ειλικρινή μεταστροφή της καρδιάς. Ένα από αυτά είναι η παραβολή του τελώνη, που παραπέμπει στον Λουκά 18, 10-14, όπου ο τελώνης με ταπείνωση και συντριβή παρακαλεί τον Θεό για έλεος. Επίσης, η παραβολή του άσωτου υιού από τον Λουκά 15, 17-21 δείχνει πώς η αληθινή μετάνοια οδηγεί στην επιστροφή και την αποδοχή από τον Θεό. Ακόμη, η μετάνοια του Ζακχαίου είναι άλλο ένα παράδειγμα. Ο Ζακχαίος, συνειδητοποιώντας τα λάθη του, λέει: «ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν» (Λουκ.19, 8-9). Μέσα από αυτά τα λόγια φαίνεται ξεκάθαρα τόσο η θεραπεία της αμαρτίας όσο και ο τρόπος ικανοποίησης της θείας δικαιοσύνης. Ο Ζακχαίος δεν αρκείται μόνο στην εσωτερική μεταμέλεια, αλλά προχωρά και σε πράξεις που επανορθώνουν το κακό που προκάλεσε, δείχνοντας έτσι την πληρότητα της μετάνοιάς του239 .
-86-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου