Μετά την καταστροφή του Αρκαδίου ο Μουσταφάς κατευθύνθηκε προς την ορεινή Κυδωνία και το Σέλινο. Την συγκεκριμένη χρονική περίοδο, οι Γενικοί αρχηγοί της επανάστασης Ζυμβρακάκης, Κορωναίος και Κόρακας είχαν διαφωνίες ως προς την οργάνωση μιας υπέρτατης στρατιωτικής αρχής στη Κρήτη. Η συγκεκριμένη κατάσταση ευνόησε τις κινήσεις του Μουσταφά, ο οποίος έφτασε στα Σφακιά, αλλά αποχώρησε διότι ο τόπος ήταν τραχύς και ο χειμώνας σκληρός. Αρκέστηκε στις δηλώσεις υποταγής οπλαρχηγών και ορισμένων χωριών. Τον Ιανουάριο του 1867 ο σουλτάνος έστειλες τον Σερβέρ εφέντη με προτάσεις για να καταστείλει την επανάσταση160. Ωστόσο δεν υπήρξε κάποιο αποτέλεσμα και ανακλήθηκε ο Μουσταφά και στη θέση του ήρθε ο Κροάτης Ομέρ πασάς. Ο Ομέρ έφτασε στη Κρήτη τον Μάρτιο του 1867 και ανέλαβε την αρχιστρατηγία των τουρκοαιγυπτιακών δυνάμεων. Το στρατιωτικο του σχέδιο ήταν να καταλάβει τα Σφακία και το Λασίθι. Τον Απρίλιο του 1867 προσπάθησε να εισβάλει στα Σφακιά από πολλά σημεία, αλλά δεν το κατάφερε161. Στη συνέχεια κατευθύνθηκε στην Ανατολική Κρήτη και συγκεκριμένα το Λασίθι όπου μετά από πολλές μάχες κατόρθωσε να το καταλάβει. Στις συνέχεια επέστρεψε στα Χανιά και προσπάθησε να φτάσει στα Σφακιά. Τελικά κατόρθωσε να υποτάξει και να καταστρέψει την περιοχή ωστόσο ο καύσωνας και η έλλειψη νερού οδήγησε τις τουρκικές δυνάμεις να εγκαταλείψουν τα Σφακιά162. Ο σουλτάνος αναγκάστηκε να μεταβάλει την πολιτική του διότι το κλίμα στην διεθνή κοινή γνώμη είχε αλλάξει μετά από τις ωμότητες τον Τούρκων στην Κρήτη. Αρχικά ανακάλεσε τον Ομέρ από την Κρήτη και έστειλε στη θέση του τον Μεγάλο Βεζίρη Ααλή πασά με την υπόσχεση προνομίων στους χριστιανούς του νησιού και ημιαυτονομία. Από τη Γενική Συνέλευση των επαναστατών ζήτησε να αποκηρυχθεί το βασικό τους αίτημα για ένωση με την Ελλάδα και θα παραχωρούσε όποιο είδους πολίτευμα ήθελαν. Η απάντηση ήταν αρνητική και οι εχθροπραξίες συνεχίστηκαν. Ο Ααλή πασάς προκήρυξε εκλογές στις κατεχόμενες περιοχές από τους Τούρκους και δημιούργησε μία συνέλευση, η οποία είχε τριάντα Μουσουλμάνους και είκοσι Χριστιανούς. Οι άνθρωποι αυτοί, είχαν εκλεχθεί με δωροδοκίες και με βία ενώ δεν είχαν κανένα κύρος. Στις 11 Νοεμβρίου, η συνέλευση ανακοίνωσε 14 βασικές διατάξεις του Οργανικού Νόμου, ο οποίος ήταν ο νέος διοικητικός κανονισμός της Κρήτης σύμφωνα με τον οποίο διοικήθηκε η Κρήτη για από το 1868-1877. Οι ρυθμίσεις αυτές ανέφεραν ότι η Κρήτη είναι μέρος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και ο Γενικός Διοικητής της διορίζεται από τον Σουλτάνο. Το νησί διαιρέθηκε σε πέντε διοικήσεις και είκοσι επαρχίες. Στο νέο κανονισμό αναφέρεται ο διορισμός αναλογίας Χριστιανών σε θέσεις υπαλλήλων στα δικαστήρια, στη διοίκηση και στα συμβούλια. Ενώ αναφέρονται ελαφρύνσεις στη φορολογία και η ίδρυση της Εμπορικής τράπεζας165. Ο Ααλή πασάς επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, είχε επιτελέσει την υπηρεσία του, όμως η επανάσταση δεν είχε τελειώσει. Την Γενική διοίκηση είχε αναλάβει ο Χουσεΐν Αυνή πασάς το Νοέμβριο του 1867. Ο νέος διοικητής αποφάσισε να ελέγχει τις επαρχίες κατασκευάζοντας πύργους και εγκαθιστώντας στρατιωτικές μονάδες μέσα σε αυτούς. Το σύστημα υπήρξε αποτελεσματικό. Παράλληλα, οι επαναστάτες αντιμετώπιζαν πολλά προβλήματα τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Αφενός δεν είχαν πολεμοφόδια και αφετέρου η Ελλάδα δεν είχε την δυνατότητα να στείλει εφόδια και εθελοντές. Ενώ η Τουρκία είχε απειλήσει με πόλεμο την Ελλάδα για την αποστολή βοήθειας στην Κρήτη. Τον Ιανουάριο του 1869 οι Μεγάλες δυνάμεις είχαν στραφεί υπέρ της Τουρκίας. Η στήριξη αυτή οδήγησε την Οθωμανική αυτοκρατορία να λάβει μέτρα άμεσα για να καταπνίξει την επανάσταση. Στις 18 Ιανουαρίου ο πασάς του Ηρακλείου τοιχοκόλλησε διάταγμα, όπου επικήρυξε τους αρχηγούς της επανάστασης με 500 λίρες τον κάθε ένα, αν δεν παραδοθούν σε 10 ημέρες . Το γεγονός αυτό θορύβησε τους οπλαρχηγούς των Ανατολικών επαρχιών, οι οποίοι παραδόθηκαν πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
-53-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου