Ο Σεμιόν Νικολάγιεβιτς Σαμοΐλοβιτς γεννήθηκε στις 19 Ιουλίου του 1881, του 1882 ή του 1885 (οι πηγές διαφέρουν) σε οικογένεια ιερέα στην επαρχία Πολτάβα της Ρωσίας. Αφού φοίτησε σε τοπικά σχολεία, ο Σεμιόν εγγράφηκε στο Θεολογικό Σεμινάριο Πολτάβας από το οποίο αποφοίτησε το 1902. Μετά την αποφοίτησή του, ο Σεμιόν στάλθηκε ως ιεραπόστολος στην Επισκοπή των Αλεούτιων Νήσων και της Βόρειας Αμερικής ως δάσκαλος υπό τον επίσκοπο της επισκοπής Τύχων (Μπελαβίν).
Το 1905, ο Σεμιόν επέλεξε να γίνει μοναχός και κουρεύτηκε, λαμβάνοντας το όνομα Σεραφείμ. Ένα μήνα αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος. Ένα χρόνο αργότερα, το 1906, χειροτονήθηκε ιερέας.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αλάσκα, ο π. Σεραφείμ ανέλαβε μια σειρά από αποστολές για τις οποίες οι ημερομηνίες δεν είναι σαφείς. Για ένα διάστημα δίδαξε στο σχολείο στην Ουνάλασκα στα Αλεούτια Νησιά και στη συνέχεια στη Σίτκα το 1905. Στα τέλη του 1906, διορίστηκε στην ιεραποστολή Νουγκέκα πριν επιστρέψει στη Σίτκα για να διδάξει Γραφές και θεολογία στο σεμινάριο κατά τη διάρκεια του 1907 και του 1908. Μέχρι το 1908, η υγεία του π. Σεραφείμ άρχισε να επηρεάζεται από το σκληρό κλίμα της Αλάσκας και επέστρεψε στη Ρωσία.
Τα πρώτα χρόνια μετά την επιστροφή του στη Ρωσία είναι ασαφή, καθώς οι πηγές διαφέρουν ως προς τις αρμοδιότητές του. Μία πηγή αναφέρει ότι ο π. Σεραφείμ, με τη σειρά του, διορίστηκε το 1908 ως βοηθός στην επισκοπική ιεραποστολή του Γιαροσλάβλ, ακολουθησε ενας διορισμός στο Θεολογικό Σεμινάριο Αλεξανδρόσκι το 1909 και το 1910, στα μοναστήρια Μογκίλεφ Μπρατσκ και Τόλγκα Γιαροσλάβλ, πριν από τον διορισμό του ως ηγούμενος στο μοναστήρι Ούγκλιτς Αλεξανδρόσκι.
Η αλλη πηγη αναφέρει οτι ο π. Σεραφείμ διορίστηκε ηγούμενος της Μονής Τόλγκα, λίγα μίλια βόρεια του Γιαροαλάβλ, από τον Αρχιεπίσκοπο Γιαροσλάβλ, μετά την επιστροφή του από τη Βόρεια Αμερική το 1907. Στην Τόλγκα, ο π. Σεραφείμ ηγήθηκε των προετοιμασιών για την εξακοσιοστή επέτειο του μοναστηριού τον Αύγουστο του 1914 και ίδρυσε μια σχολή μελισσοκομίας για τα ορφανά παιδιά που φρόντιζε το μοναστήρι. Μετά την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, στην Τόλγκα, οι προσπάθειες του π. Σεραφείμ περιστρέφονταν γύρω από την ανέγερση νοσοκομειακών θαλάμων και την υποβοήθηση του Αρχιεπισκόπου Αγαθάγελου στη διακυβέρνηση της επισκοπής. Τελικά, αφού υπερασπίστηκε το μοναστήρι ενάντια στους Μπολσεβίκους στην Τόλγκα, ο π. Σεραφείμ μεταφέρθηκε στο Ούγκλιτς ως ηγούμενος της Μονής Προστασίας.
Συμφωνα και με τις δυο πηγες ο π. Σεραφείμ προήχθη στο αξίωμα του αρχιμανδρίτη ενώ βρισκόταν στο Ούγκλιτς.
Στις 2 Φεβρουαρίου 1920, χειροτονήθηκε Επίσκοπος Ούγκλιτς, εφημέριος της Επισκοπής Γιαροσλάβλ, από τον Πατριαρχη Τύχωνα.
Κατά τα επόμενα χρόνια, ο Επίσκοπος Σεραφείμ ενεπλάκη στο χάος στο οποίο είχε περιέλθει η Εκκλησία από τους διωγμούς των Μπολσεβίκων. Το 1922, ο Επίσκοπος Σεραφείμ συνελήφθη και φυλακίστηκε για πρώτη φορά από τις μπολσεβίκικες αρχές για αντικυβερνητικές δραστηριότητες. Αφέθηκε ελεύθερος μετά από μια περίοδο φυλάκισης και, το 1924, προήχθη σε αρχιεπίσκοπο.
Το 1925, διορίστηκε διοικητής της Επισκοπής του Γιαροσλάβλ. Μετά τον θάνατο του Πατριαρχη Τύχωνα το 1925, η Εκκλησία βυθίστηκε στο απόλυτο χάος, καθώς οι Μπολσεβίκοι προωθουσαν την ιεραρχία της «Ζωντανής Εκκλησίας» στην προσπάθειά τους να καταστρέψουν την Εκκλησία. Η ηγεσία της Εκκλησίας κατέστη αβέβαιη με τη συστηματική σύλληψη των ιεραρχών που όριζε ο πατριάρχης σε περίπτωση θανάτου του.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, από τις 30 Νοεμβρίου 1926 έως τις 27 Μαρτίου 1927, ο Επίσκοπος Σεραφείμ έγινε ο «Αναπληρωτής του Πατριαρχικού Τοποτηρητή» ενώ ο Μητροπολίτης Σέργιος ήταν στη φυλακή. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι Μπολσεβίκοι προσέγγισαν τον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ για να σχηματίσει μια νέα Σύνοδο, παρέχοντάς του έναν κατάλογο ιεραρχών που ήθελαν αυτοι , αλλά αυτός αρνήθηκε τον κατάλογο και τους έδωσε έναν δικό του κατάλογο. Οι Μπολσεβίκοι αντέδρασαν απομακρύνοντάς τον από το αξίωμά του. Ταυτόχρονα, απελευθέρωσαν από τη φυλακή τον Μητροπολίτη Σέργιο, ο οποίος πήρε τη θέση του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ.
Συνειδητοποιώντας ότι οι Μπολσεβίκοι είχαν συστηματικά φυλακίσει τους ιεράρχες που είχαν οριστεί ως διάδοχοι από τον Πατριαρχη Τύχωνα και τους διαδόχους του, ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ, όταν ρωτήθηκε από τους διώκτες του ποιος θα ηγούνταν της Εκκλησίας αν φυλακιζόταν, απάντησε: «Ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός». Ο ανακριτής του, μη κατανοώντας, αμφισβήτησε ότι όλοι οι κυβερνώντες επίσκοποι είχαν αφήσει καταλόγους αναπληρωτών. Στο οποίο ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ απάντησε: «Λοιπόν, εγώ ο ίδιος άφησα την Εκκλησία στον Κύριο Θεό, και το έκανα αυτό επίτηδες. Ας γίνει γνωστό σε όλο τον κόσμο πόσο ελεύθερα ζουν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί σε μια ελεύθερη κυβέρνηση».
Τον Ιούλιο του 1927, ο Σέργιος συνθηκολόγησε με τους Μπολσεβίκους και εξέδωσε την «δήλωσή» του υποβάλλοντας την στην κυβέρνηση. Η Σύνοδος που συγκρότησε διαπιστώθηκε ότι περιλάμβανε τους ιεράρχες που περιλαμβάνονταν στον κατάλογο που η κυβέρνηση παρουσίασε στον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ. Στις 24 Ιανουαρίου 1928, ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ, μαζί με τον Μητροπολίτη Γιαροσλάβλ Αγαθάγγελο, τον Μητροπολίτη Πετρούπολης Ιωσήφ, τον Αρχιεπίσκοπο Περμ Βαρλαάμ και τον Αρχιεπίσκοπο Ροστόφ Ευγένιο, εξέδωσαν επιστολή με την οποία απέρριπταν κατηγορηματικά τη δήλωση του Σεργιου με την ιεραρχια που ηθελαν οι μπολσεβικοι.
Ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ συνελήφθη και στάλθηκε εξόριστος στο Μογκίλεφ. Το 1929, καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκιση στο παλιό μοναστήρι Σολόφκι και σε καταναγκαστική εργασία. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έπεσε από μια σκάλα και έγινε ανάπηρος. Αλλά αυτές οι διώξεις δεν μπόρεσαν να κάμψουν την αδάμαστη θέλησή του. Μετά την «απελευθέρωσή» του το 1930, οι πηγές για τη ζωή του ποικίλλουν. Τον Μάιο του 1932, αναφέρθηκε ως εξόριστος στην περιοχή της Κόμι.
Το 1934, αναφέρεται ότι στάλθηκε εξόριστος για πέντε χρόνια στα στρατόπεδα του Κεμέροβο στη Σιβηρία.
Κάποιες πηγές ανέφεραν την εκτέλεσή του το 1937 (αναφέρεται στις 4 ή 9 Νοεμβρίου), ενώ άλλες απλώς σημειώνουν ότι δεν επέστρεψε από την εξορία.
https://proskynitis.blogspot.com/2025/07/blog-post_589.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου