Το θέμα της παρούσας εργασίας αναφέρεται στη μελέτη των Επτά Επιστολών του Μεγάλου Αντωνίου. Οι Επιστολές αυτές θεωρούνται ως το αρχαιότερο κείμενο, που μας παρέχει πληροφορίες σχετικά με την ασκητική ζωή και τη μοναστική αντίληψη στην πρώιμη εποχή του Αιγυπτιακού Μοναχισμού. Η σημασία των Επιστολών αυτών έγκειται στο γεγονός ότι μας προσφέρουν μία εντελώς διαφορετική εικόνα τόσο για την προσωπικότητα του Αγίου Αντωνίου όσο και για την εικόνα των Αιγυπτίων μοναχών στις απαρχές του μοναχικού βίου. Επιπρόσθετα θεωρούμε ότι όλες οι άλλες πηγές σχετικά με τον Άγιο Αντώνιο και τον μοναχισμό δεν έχουν την ίδια αξιοπιστία και γνησιότητα που έχουν οι Επιστολές. Η αυθεντία των Επιστολών αυτών και η απόδοσή τους στον Μεγάλο Αντώνιο δεν αποτέλεσαν αντικείμενο αμφισβήτησης ούτε από την πατερική εκκλησιαστική παράδοση ούτε και από την πατρολογική έρευνα εν γένει1 . Ωστόσο, το μεγαλύτερο πρόβλημα αναφορικά με τη γνησιοτητα των Επιστολών έγκειται στην απώλεια του μεγαλύτερου μέρους του πρωτοτύπου τους. Το κείμενο τους δεν διασώθηκε παρά μόνο σε διάφορες μεταφράσεις, που προέκυψαν από το πρωτότυπο κείμενο ή ακόμα και από κάποιες δευτερογενείς μεταφράσεις. Συνεπώς, συναντούμε πολλές δυσκολίες και προβλήματα στην κατανόηση του κειμένου, στον καθορισμό της γλώσσας σύνταξης του πρωτότυπου κειμένου, στην ενότητα των Επιστολών και τέλος στην αξιολόγηση και αξιοπιστία των μεταφράσεων. Οι Επιστολές δεν έλαβαν την πρέπουσα σημασία καθώς οι διάφορες εκδοχές των κειμένων τους, οι οποίες διασώθηκαν σε πολλές γλώσσες, όπως η κοπτική, η συριακή, η γεωργιανή, η λατινική και η αραβική, δυσκόλεψαν μια συνολική θεώρηση και μελέτη.
Η προγενέστερη έρευνα.
Ως πρώτη μελέτη για τις Επιστολές μπορεί να θεωρηθεί η μαρτυρία του Αγίου Ιερώνυμου2 το 392 μ.Χ. Και αυτό διότι καθορίζει τον αριθμό των Επιστολών, τη γλώσσα σύνταξης του πρωτότυπου κειμένου και την ελληνική μετάφρασή τους. Επίσης, αναφέρει την πιο σημαντική Επιστολή από αυτές και ισχυρίζεται ότι ως προς το λόγο και το νόημα είναι αποστολικά κείμενα. Ως δεύτερη μελέτη μπορεί να θεωρηθεί αυτή του Αγίου Σενούντα και του Αγίου Βήσα, του διαδόχου του3 , διότι ο Άγιος Βήσα έχει δύο μεγάλες παραπομπές από τις Επιστολές. Στη σύγχρονη έρευνα μπορούμε να διακρίνουμε δύο φάσεις. Την πρώτη φάση πριν από τις έρευνες του Samuel Rubenson και τη δεύτερη με το έργο του Samuel Rubenson περί του Αγίου Αντωνίου και των Επιστολών του.
Α΄) Οι σημαντικότερες μελέτες και σύγχρονες μεταφράσεις των Επιστολών πριν από το έργο του Rubenson
Οι πιο σημαντικές μελέτες των Επιστολών πριν το έργο του Rubenson είναι οι ακόλουθες: Το 1938 παρουσιάζεται η μελέτη του Frank Klejna4 , ο οποίος ερεύνησε τις Επιστολές του Αγίου Αντωνίου και του διαδόχου του Αμμωνά. Επίσης, ο ίδιος ερευνητής ασχολήθηκε με το αραβικό κείμενο. Το 1939, η μελέτη του Gerard Garitte5 επισημαίνει κείμενα των στα έργα του Σενούντα και του Βήσα. Τονίζεται επίσης η σημασία της αραβικής παράδοσης των Επιστολών, στην οποία ο αριθμό ανέρχεται στις 20 Επιστολές. Ο G. Garitte ασχολήθηκε και με το θέμα της μόρφωσης του Αγίου Αντωνίου. Το 1975 εκδίδει ο Derwas Chitty6 την πρώτη αγγλική μετάφραση των Επιστολών, έχοντας ως βάση όλες τις άλλες γλώσσες που τις διασώζουν, εκτός από την αραβική. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε η γαλλική μετάφραση από τον André Louf7 , επί τη βάσει κυρίως της λατινικής μετάφρασης του Garitte από το γεωργιανό κείμενο. Υπάρχουν επίσης μεταφράσεις στην ολλανδική8 και ιταλική9 γλώσσα. Βεβαίως, υπάρχουν και άλλες μελέτες σχετικά με τις Επιστολές, αλλά οι προαναφερθείσες αποτελούν τις πιο σημαντικές1
-14-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου