Παράκληση και προειδοποίηση

 2- . Μετά τον χαιρετισμό υπάρχει η διαβεβαίωση της συνεχούς προσευχής του Αγ. Αντωνίου προς τον Θεό υπέρ των αποδεκτών, ώστε να γνωρίσουν τη χάρη, που τους δόθηκε. Παροτρύνονται να αγωνίζονται για να λάβουν την ουράνια δύναμη και χάρη ώστε να προκόψουν στη γνώση και να κατανοήσουν τι είναι αγαθό γι’ αυτά. Η Αραβική μετάφραση αφαιρεί ένα στίχο (4) για την οικονομία του Θεού, που επαναλαμβάνεται προηγουμένως (Β΄2). Έπεται προειδοποίηση «διότι κατοικούμε στον οίκο των ληστών και είμαστε δέσμιοι με τα δεσμά του θανάτου, και αυτός [ο θάνατος] μας κρατάει». Η έκφραση «ο οίκος των ληστών» μπορεί να σημαίνει το σώμα, όπως θα το αναφέρει μετά, ή και μπορεί, επίσης, να εννοεί τον κόσμο, χωρίς ασφάλεια, ειρήνη και σταθερότητα για τον άνθρωπο, γι’ αυτό τον παρομοιάζει με έναν οίκο, που είναι γεμάτος από ληστές, δηλαδή τους δαίμονες.278 Τα παροτρύνει να αγωνίζονται: «5 Τέκνα μου, να μην κουραστείτε ούτε να αμελήσετε να κραυγάζετε προς τον Κύριο, μέρα και  νύχτα, για να υποχρεώσετε την καλοσύνη του Θεού Πατέρα να σας χαρίζει την ουράνια βοήθεια Του και να σας γνωστοποιεί αυτό πού οφείλετε να πράττετε. 6 Διότι εμείς αληθινά, αγαπητοί μου, κατοικούμε στον οίκο των ληστών και είμαστε δέσμιοι με τα δεσμά του θανάτου, και αυτός [ο θάνατος] μας κρατάει. 7 Γι’ αυτό λοιπόν -από τώρα- «να μην αφήσετε ύπνος να έρθει στα μάτια σας ούτε στα βλέφαρά σας νύστα»279, για να προσφέρετε τους εαυτούς σας ως θυσίες στον Κύριο με όλη την αγνότητα, ώστε να γίνετε άξιοι της θέας Του, διότι χωρίς την αγνότητα, όπως λέει ο Απόστολος [Παύλος] «κανείς δεν θα αντικρύσει τον Κύριο.»280 

3- Η πρεσβεία των Αγίων για χάρη μας (8- 14).

 Η κοινωνία των Αγίων μαζί τους έχει σαν αποτέλεσμα τη λύπη των αγίων, όταν αυτοί υποχωρήσουν από την ενάρετη ζωή και τη χαρά τους αντίστοιχα για την πνευματική τους επιτυχία. Παρόμοια χαρά δοκιμάζουν και συνεχίζει ο Άγιος να μιλάει όχι μόνο για τους Αγίους, αλλά επίσης για τους Αγγέλους και για τη δική του χαρά για την πρόοδο τους στην πνευματική ζωή. «Καθώς, όταν κάνετε τα καλά (αγαθά,) θα χαρίζετε χαρά στους Αγγέλους, στη διακονία τους και [η χαρά θα εμφανιστεί] στην παρουσία του Δεσπότη [μας Ιησού] Χριστού.» Το σημειώνει «διότι δεν θα λάβουν την τελική ανάπαυση, έως ότου τη δική μας τελείωση». Και προσπαθεί ο Άγιος να ενθαρρύνει τα τέκνα του στους αγώνες τους, όταν τονίζει τη συμπαράσταση των Αγίων μαζί τους όχι μόνο την ώρα της εγρήγορσης, αλλά ακόμα και την ώρα της απροσεξίας: «10 Και σε μένα, επίσης, τον ταλαίπωρο, που κατοικώ σ’ αυτό το χωμάτινο οίκο, θα δώσετε χαρά στο πνεύμα μου. 11 Διότι γνωρίζω ότι όλοι οι Άγιοι και οι δίκαιοι, αν μας δουν να χαλαρώνουμε, θα λυπηθούν και θα δακρύσουν με στεναγμούς προς τον Δημιουργό, 12 και έτσι ο Κύριός μας εξαιτίας των στεναγμών των οσίων θα εξορίσει τα πνεύματα της κακίας και θα καταργήσει τις κακές τους πράξεις 13 και αν οι όσιοι δουν την ορθότητα του βίου μας και την πνευματική μας πρόοδο, θα χαρούν πολύ και δεν θα σταματήσουν να προσεύχονται ακατάπαυστα προς τον Δημιουργό με χαρά και ευφροσύνη και 14 τότε θα χαρεί ο Κύριός μας με τα καλά μας έργα και με τις μαρτυρίες των Αγίων του και  τις ευχές τους και θα μας χαρίσει πολλά χαρίσματα». Περιγράφει ο Άγιος τον εαυτό του «ο ταλαίπωρος, που κατοικώ σ’ αυτό τον χωμάτινο οίκο», και έτσι παρομοιάζει το σώμα με την έκφραση «ο χωμάτινος οίκος». Παρατηρούμε εδώ πως ο Άγιος αναφέρει την προέλευση του σώματος αυτού κατά την δημιουργία, για να δείξει την φθορά του και ότι είναι πρόσκαιρος χώρος της ψυχής, η οποία μόνη έχει την αθανασία. Από την άλλη μεριά η έκφραση δηλώνει πως θεωρεί το σώμα σαν ένα οίκο, όπου κατοικεί ο άνθρωπος όχι ως ένα ουσιαστικό μέρος από την φύση του, για να τονίσει την αντίληψη του για τη σπουδαιότητα, που δίνει στη λογική φύση.

-112-