Η ΑΛΥΣΙΔΑ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΑΙΓΙΝΗΣ.

 Ο πνευματικός πατέρας του αγιου Νεκταρίου ήταν ο όσιος Παχώμιος  Αρελάς  της Χίου  (1840-1905). Ο όσιος Παχώμιος ήταν μοναχός της ιεράς μονής του αγίου Σάββα που βρίσκεται στους Αγίους Τόπους. Εκει έμαθε  την τέχνη της νοεράς προσευχής .

Ο όσιος Παχώμιος το 1862  εκάρη μοναχός στο μοναστήρι του Αγίου Σάββα σε ηλικια 22 ετών απο τον ηγούμενο Ιωάσαφ τον Κρητικό. Ο Ηγούμενος ανέθεσε σε έμπειρο μοναχό δοκιμασμένης αρετής τον  Σάββα μοναχό να του διδάξει τους κανόνες της μοναχικής ζωής, όπως αναφέρει και ο υμνογράφος Χαράλαμπος Μπούσιας στην Ακολουθία του Οσίου Παχωμίου που εορτάζει την 14 Οκτωβρίου, καθως  οπως αναφερει και η βιογραφια του Οιου Παχωμίου που συνεγραψε ο Αντ.Χαροκοπος.

Τον καιρό εκείνο ηγούμενος του αγιου Σάββα ήταν ο Ιωάσαφ ο Κρητικός(1845-1874) ο οποίος κατέστησε το μοναστήρι πόλο έλξεως πολλών μοναχών. 

Με την ευλογία του γέροντος Σάββα και του ηγουμένου Ιωάσαφ , ήρθε ο Παχώμιος  στην Χίο την γενέτειρα του και έκτισε δυο μοναστήρια. Την Σκήτη των Αγίων Πατέρων και την γυναικεία Μονή του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης. 

Ο άγιος Νεκτάριος  εγκαταβιούσε στην Νέα Μονή είχε πνευματικό τον άγιο Παχώμιο και εκεί γνωρισε επίσης τον  όσιο Παρθένιο τον Χιώτη  στη Νέα Μονή, ο οποίος το 1843 είχε ήδη λάβει το μέγα αγγελικό σχήμα στην Νέα Μονή και εκοιμήθη την 8 Δεκ 1883. 

Ο άγιος Νεκτάριος εισήλθε στην Νέα Μονή ως δόκιμος μοναχός το 1873 άρα έζησε  μαζί με τον άγιο Παρθένιο πολύ καιρό, σχεδόν μέχρι την κοίμηση του αγίου Παρθενίου. 

Οι γονείς του  οσίου Παρθενίου  είχαν  πνευματικό τον άγιο Μακάριο τον Νοταρά (1731-1805),τον ηγέτη του κολλυβαδικού κινήματος που προέβλεψε την γέννηση του Πολυδώρου (του Παρθενίου δηλαδή, έτσι ήταν το κοσμικό του όνομα).

Πνευματικά παιδιά του αγίου Νεκταρίου ήταν ο άγιος Αμφιλόχιος Μακρής της Πάτμου (1889-1970), ο άγιος Φιλόθεος Ζερβάκος(1884-1980), άγιος Γερβάσιος Παρασκευόπουλος(1877-1964) κλπ. 

Ο άγιος Αμφιλόχιος Μακρής έλεγε ότι ''την ευχή την έμαθα από τον Δεσπότη'', εννοούσε ότι τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η νοερά προσευχή , τον έμαθε από τον άγιο Νεκτάριο. Επίσης ο άγιος   Αμφιλόχιος είχε την συνήθεια μόλις τελείωνε την Θεία Λειτουργία να αποσύρεται στο κελί του και να  κάνει κομποσχοίνι. Αυτήν την ευλογημένη συνήθεια ίσως να την πήρε από τον άγιο Νεκτάριο.

Ο άγιος Αμφιλόχιος δίδαξε την ευχή  στα πνευματικοπαίδια του ,στον μακαριστό  αρχιμανδρίτη Παύλο Νικηταρά (1915-1999), τον μακαριστό ηγούμενο  αρχιμανδρίτη Γρηγόριο τον Δοχειαρίτη (1942-2018) κλπ. Αυτοί οι αοίδιμοι με την  σειρά τους εδίδαξαν την νοερά προσευχή  στα πνευματικοπαίδια τους .

 Ο μακαριστός  πατήρ Παύλος Νικηταράς  δίδαξε την  ευχή  στο πνευματικοπαίδι του τον αρχιμανδρίτη  πρώην έξαρχο Πάτμου π. Αντίπα Νικηταρά, συνκτήτορα του Ησυχαστηρίου του αγίου Νεκταρίου στα Λουκάκια της Πάτμου. 

Είναι καταγεγραμμένο οτι ο μακαριστός π. Παύλος Νικηταράς το βράδυ  καλλιεργούσε την νοερά ευχή και έφτανε να λέγει κάθε νύκτα τουλάχιστον 7000  φορές την ευχή του Ιησού. 

Στα Λουκάκια ο αρχιμανδρίτης π. Αντίπας  έχει  κατασκευάσει ή μάλλον καλλίτερα έχει αναδείξει την γωνιά της ευχής ,ένα μέρος όπου αποσύρονταν και προσεύχονταν με την ευχή του Ιησού ,ατενίζοντας την ομορφιά της βραδυνής φύσης παρά την θάλασσαν.

Η αλυσίδα των πνευματικών παιδιών συνεχίζεται μέχρι τις ημέρες μας. Ο μακαριστός αρχιμ. π. Παύλος Νικηταράς  είχε  πνευματικοπαίδι τον π. Αντώνιο Γκίκιζα (1910-1999) που εξομολογούσε τον άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη (1906-1991)! 

Ο άγιος Πορφύριος υπέδειξε τη πηγή του νερού από όπου παίρνει νερό το Ησυχαστήριο στα Λουκάκια χωρίς να έχει πάει ποτέ στην Πάτμο.  Όταν  θέλησε ο πατήρ Παύλος Νικηταράς να χτίσει το Ησυχαστήριο, μαζί με τον ανεψιό του π. Αντίπα  πήγαν στο Δήλεσι  μίλησαν με τον άγιο Πορφύριο και εκείνος τους υπέδειξε το μέρος όπου έπρεπε να σκάψουν για να βρουν νερό!

ΟΙ  ΚΟΛΛΥΒΑΔΕΣ  ΣΤΗΝ ΧΙΟ

 Ο άγιος Μακάριος Νοταράς (1731-1805) που ήταν διδάσκαλος και κάτοχος της νοεράς προσευχής 

έζησε και εκοιμήθη στην Χίο το 1805. 

 Ο άγιος Μακάριος Νοταράς στην Χίο το 1793   επέλεξε ως τόπο κατοικίας του το ναΐσκο των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στις βόρειες - βορειοδυτικές παρυφές του Βροντάδου, στις υπώρειες του Αίπους. Εκεί διέμεινε επί δώδεκα περίπου έτη, μέχρι τη θεία κοίμηση, βρίσκοντας την ψυχική του γαλήνη, ήταν συμμοναστής μαζί με τον Αθανάσιο Πάριο (1722-1813) (συγγραφέα της βιογραφίας του) και τον Ιερομόναχο Νικηφόρο Χίου(1750-1821). 

Ο άγιος Μακάριος εκοιμήθη στις 17 Απριλίου του 1805 μ.Χ. Το τίμιο σκήνωμά του ενταφιάσθηκε στον περίβολο του ναού των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στη νότια πλευρά του. Η Ανακομιδή των ιερών λειψάνων του έγινε το έτος 1808 μ.Χ. Μετά την κοίμηση του το πνευματικό παιδί του αγίου Μακαρίου ο μοναχός Κωνστάντιος έκτισε ιερό ναό στην μνήμη του ,ο πρώτος ναός που ανεγέρθηκε το 1815 στο χωριό Ελάτα της Χίου από τον ίδιο μοναχό Κωνστάντιο σύμφωνα με τη σωζόμενη σχετική επιγραφή(έκτισε και δεύτερο στην Σάμο). 

Άρα υπήρχαν μαθητές του αγίου Μακαρίου στην Χίο που έμαθαν την νοερά προσευχή από τον Άγιο και την καλλιεργούσαν. Ίσως από αυτούς να πήρε διδάγματα για την νοερά προσευχή και ο Άγιος Παχώμιος.

Όταν ήρθε στην Χίο ο Αγ. Παχώμιος είχαν ήδη κοιμηθεί οι άγιοι Μακάριος Νοταράς, Παρθένιος και Νικηφόρος. Πρέπει όμως να υπήρχαν μαθητές τους ,που ήταν και αυτοί του κολλυβαδικού πνεύματος και γνώστες της νοεράς προσευχής . Μένει να βρούμε ποιον μαθητή των κολλυβάδων αγίων  γνώρισε ο άγιος Παχώμιος όταν ήρθε στην Χίο. Ίσως έτσι μπορέσουμε να κάνουμε μια σύνδεση  με τον άγιο Παχώμιο και τον άγιο Νεκτάριο στην συνέχεια. 

Ο αρχιμ Ιωακείμ Στρογγυλός που έγραψε τον βίο του αγίου Νεκταρίου γράφει σχετικά τα παρακάτω.''Ο ιερός Παχώμιος ,όπως και ο ιερός Παρθένιος ο σύγχρονός του, ήσαν μαθητές των μαθητών του Αγίου Μακαρίου Αρχιεπισκόπου Κορίνθου ,του αρχηγού των Κολλυβάδων.''

Η  ΑΓΑΠΗ  ΓΙΑ  ΤΑ  ΔΕΝΤΡΑ 

  Φαίνεται όμως ότι  όχι μόνο η νοερά προσευχή αλλά και η αγάπη για τα δέντρα και γιά το περιβάλλον  έχουν προστεθεί στην χρυσή αλυσίδα των  θησαυρών που οι άγιοι  πνευματικοί πατέρες του  Αγίου Αμφιλοχίου μας έχουν αφήσει πολύτιμη παρακαταθήκη. Ο Άγιος Παχώμιος  συνήθιζε να προσεύχεται  κάτω από δυο  πεύκους στην σκήτη των αγίων Πατέρων  που τους αγαπούσε  και τους είχε αδυναμία. Κοντά στους δυο πεύκους τώρα αναπαύεται, εκεί εχτίσθηκε το μνήμα του. ''Η σορός του ετάφη στο σημειο όπου πολλές φορές προσευχόταν κατω απο δύο πεύκα , πλησιον του μετέπειτα ανεγερθέντος παρεκκλησίου του Αγίου Νεκταρίου''(Αντ. Χαροκόπος). Όπως ο Άγιος Νεκτάριος είχε αγάπη γιά τα δέντρα ,τέτοια αγάπη είχε και ο άγιος Αμφιλόχιος της Πάτμου που μάλιστα  ένα δέντρο το αποκαλούσε και πρωτογιό του, που μαράθηκε όταν εκοιμήθη ο άγιος! Αυτήν την αγάπη πρώτος ο Αγιος Παχώμιος την είχε και την μετέδωσε στον Άγιο Νεκτάριο και μετά ο Άγιος Νεκτάριος στον Άγιο Αμφιλόχιο. Ίσως  η εποχή μας που είναι εχθρική εναντίον των δέντρων και των δασών μας δείχνει ότι κατά βάθος είναι και εχθρική και εναντίον της νοεράς προσευχής!!

Γράφει ο Άγιος Νεκτάριος για τον Άγιο Παχώμιο ''μοι εγένετο ποδηγέτης εν τη αρχή του πολιτεύματος μου''. Τον αναγνώριζε  πνευματικό του πατέρα με απόλυτο και εμφαντικό τρόπο !