Και με το ίδιο τρόπο μιλάει για τους ανθρώπους: «όποιοι μίσησαν το βάρος του σώματος τούτου, που ενδυόμαστε, και το πέταξαν από τους εαυτούς τους, αυτοί κλήθηκαν πατριάρχες, άλλοι Πατέρες άλλοι βασιλιάδες, άλλοι ιερείς, άλλοι κυβερνήτες, και άλλοι απόστολοι. 62 Και κατείχαν αυτά τα ονόματα, είτε άντρες είτε γυναίκες, εξαιτίας των καλών τους έργων, και της κλίσης τους προς το αγαθό και άλλων λόγων όπως αυτά, όμως, όλοι αυτοί είναι από μία αρχή και μία ουσία». Παρατηρούμε πως ο Άγιος δεν διακρίνει μεταξύ των ανθρώπων, είτε άντρες είτε γυναίκες παρά μόνο τα έργα τους, διότι έχουν την ίδια νοερά ουσία και η διαφορά μεταξύ τους βρίσκεται στο σώμα μόνο. Και ολοκληρώνει ο Άγιος την παράγραφο με μία σκέψη, που δείχνει πως κατάφερε να κατευθύνει όλες τις φιλοσοφικές του αντιλήψεις στην υπηρεσία της χριστιανικής πίστης. Διότι, υπογραμμίζει, αφού τελικά όλοι εμείς από μία αρχή και μία ουσία προερχόμαστε, αυτό σημαίνει ότι «63…, όποιος αμαρτάνει απέναντι στον πλησίον του, αμαρτάνει προς τον ίδιο τον εαυτό του, και όποιος κάνει κακό στο πλησίον του ή τον εξισώνει στην κατάσταση της κακίας, κάνει κακό στον εαυτό του..» Και μετά αναπτύσσει ο Άγιος σε μία μικρή παράγραφο τρία διαφορετικά θέματα:
1. Το πρώτο θέμα αφορά την ανωτερότητα του Θεού και την αδυναμία του ανθρώπου είτε να Τον στενοχωρεί είτε να Τον κάνει να χαρεί. Και το αιτιολογεί ο Άγιος «εξαιτίας του βάρους των παθών του σώματος τούτου».
2. Το δεύτερο θέμα συνίσταται στην εγρήγορση του Θεού, που κατοικεί μέσα μας, μέσω των καλών μας έργων, τη χαριτωμένη ζωή και την ευσπλαχνία μας ο ένας προς τον άλλον. Ακόμη, να μην αγαπάμε τους εαυτούς μας μόνο, για να μην γίνουμε κληρονομιά του πονηρού.
3. Το τρίτο θέμα αφορά την γνωριμία του εαυτού μας, διότι όποιος γνωρίζει τον εαυτό του, γνωρίζει όλες τις δημιουργίες, τις οποίες έπλασε ο Θεός εκ του μηδενός στην ύπαρξη. Και γνωρίζει ότι η μόνιμη νοερά φύση είναι κρυφή [δηλ. αθάνατη] μέσα σ’ αυτό το σώμα, που διαλύεται, για να δηλωθούν τα έργα της φύσης τούτης μέσα του και διαμέσου αυτού. Όποιος γνωρίζει αυτό, δύναται να αγαπάει τον Θεό μόνον, και όποιος αγαπάει τον Θεό, αγαπάει όλους τους άλλους.
8- Η κάθαρση του σώματος με το Άγιο Πυρ (73-77).
Αρχίζει ο Άγιος να μιλάει για την αγάπη μεταξύ των αδελφών και μετά τους παρακαλεί λέγοντας:
ΑΡΑΒΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Να κάνετε το σώμα τούτο, που ενδύεστε σαν θυμιατήρι, μέσα στο οποίο να υψώνετε όλους σας τους λογισμούς και όλες σας τις κακές προθέσεις, 74 και να τις βάλετε μπροστά στον Θεό για να υψώσει τις καρδιές σας προς Αυτόν. Να Τον παρακαλείτε έντονα με όλη την δύναμη του νου, ώστε να σας χαρίσει από υψηλά αυτό το άϋλο πυρ, 75 για να κάψει όλα εκείνα, που υπάρχουν μέσα στο θυμιατήρι αυτό, και να το καθαρίσει εντελώς. 76 Έτσι, οι ιερείς του Βάαλ, που είναι εχθροί σας, να απομακρύνονται τρέχοντας από σας, όπως απομακρύνθηκαν μπροστά από τον προφήτη Ηλία. 77 Τότε, θα δείτε σημάδι ανθρώπου, που ανέρχεται μαζί με το ύδωρ της θεϊκής πηγής και θα βρέξει επάνω σας η πνευματική βροχή, που ανήκει στο Πνεύμα του Παρακλήτου.»
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
«73 Να στήσετε το σώμα σας που ενδύεστε, να το κάνετε σαν θυσιαστήριο, να βάλετε πάνω του, όλους σας τους λογισμούς, να αφήσετε εκεί μπροστά στον Θεό και όλες τις κακές προθέσεις, 74 και να υψώσετε τα χέρια των καρδίων σας προς Αυτόν, δηλαδή προς το Νου του Δημιουργού.
Να παρακαλείτε τον Θεό, ώστε να σας χαρίσει, από τους ουρανούς, το μεγάλο και αόρατο πυρ, 75 για να κάψει το θυσιαστήριο και όσα υπάρχουν πάνω του. 76 Ώστε οι ιερείς του Βάαλ, που είναι, το αντίθετο έργο του εχθρού, να φοβούνται και να απομακρύνονται τρέχοντας από σας, όπως απομακρύνθηκαν μπροστά από τον προφήτη Ηλία. 77 Τότε θα δείτε σημάδι ανθρώπου, που ανεβαίνει από την θάλασσα, ο οποίος θα σας φέρει την πνευματική βροχή που είναι η παρηγοριά του Παρακλήτου Πνεύματος.»
Και παρατηρούμε τα εξής:
1-Για δεύτερη φορά στην Επιστολή περιγράφει ο Άγιος το σώμα με την έκφραση «Το σώμα που ενδύεστε», για να καταδείξει την σημασία της λογικής φύσης
2-Στην ελληνική παράδοση η έκφραση «θυμιατήρι» είναι «θυσιαστήριο» και εμείς πιστεύουμε ότι στο πρωτότυπο κείμενο ήταν «θυσιαστήριο», διότι συμφωνεί περισσότερο με τα λόγια του Αγίου για τον Ηλία και τους ιερείς του Βάαλ.
Όμως, τα αίτια της αλλαγής στην Αραβική μετάφραση -κατά την άποψή μας- έγινε από την επίδραση της χριστιανικής λατρείας και ιδιαίτερα από την κοπτική λειτουργία στον Άραβα μεταφραστή, διότι δεν χρησιμοποιείται πύρ στο θυσιαστήριο στη χριστιανική λατρεία, σε αντίθεση με το θυσιαστήριο της Παλαιάς Διαθήκης. Από την άλλη πλευρά, το θυμιατήρι έχει μεγάλη σημασία στην Κοπτική λειτουργία και ιδιαίτερα κατά την εποχή της μετάφρασης, διότι εκείνη την εποχή (τον 13ο αι.) συνοδεύτηκε με τη συγχώρεση της αμαρτίας στην Λειτουργία.
Γι’ αυτό ήθελε ο μεταφραστής να υποστηρίξει τη λειτουργική πράξη με το κείμενο.
-127-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου