5- Ύστερα βρίσκουμε μία περικοπή, στην οποία διαφέρουν εντελώς οι δύο παραδόσεις
Η ΑΡΑΒΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
«22 Τί θα πούμε, λοιπόν, στον Κύριο την ημέρα της κρίσης; Διότι δεν υπάρχει ούτε μία ευεργεσία, που δεν μας πρόσφερε ο Ίδιος, 23 επειδή οι Πατριάρχες δεν αγωνίστηκαν υπέρ ημών ούτε οι ιερείς δεν μας δίδαξαν και οι Κυβερνήτες και οι βασιλιάδες δεν πολέμησαν για χάρη μας, 24 ούτε οι Απόστολοι διώχτηκαν εξαιτίας μας αλλά ο Αγαπημένος Υιός ο Λόγος πέθανε για χάρη όλων μας»
H EΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ
«22 Τί θα πούμε, λοιπόν, στον Κύριο την μέρα της κρίσης; Ή ποιά ευεργεσία μας στέρησε και δεν τη χάρισε σ’ εμάς; 23 Δεν αγωνίστηκαν οι Πατριάρχες υπέρ ημών; Δεν μας δίδαξαν οι ιερείς; Δεν πολέμησαν για χάρη μας οι Κριτές και οι βασιλιάδες; 24 Δεν πέθαναν οι Προφήτες για χάρη μας; Δεν διώχτηκαν οι Απόστολοι για χάρη μας; Και ο Ίδιος Του ο Υιός δεν πέθανε για χάρη όλων μας;»
Παρατηρούμε ότι στην ελληνική παράδοση επιβεβαιώνονται τα έργα των Αγίων για χάρη μας, και διερωτάται: «Δεν αγωνίστηκαν οι Πατριάρχες για χάρη μας; Δεν μας δίδαξαν οι ιερείς; …. κτλ.», αλλά εδώ η Αραβική μετάφραση αρνείται όλα αυτά, για να δείξει τη μοναδικότητα της πράξης του Λόγου του Θεού, επομένως, έκανε ο μεταφραστής τον τίτλο της Επιστολής να συμφωνήσει με τη θεωρία αυτή σχετικά με την αδυναμία των Άγιων να μας σώσουν. Αλλά, όταν κάνουμε σύγκριση με μία επόμενη παράγραφο, που απαντάται παρακάτω στην ίδια Επιστολή και στις δύο παραδόσεις, λέγεται: «Διότι έκανε τους Αγγέλους Του για να μας διακονούν, τους Προφήτες Του να μας προφητεύουν, τους Αποστόλους Του να κηρύττουν, και το πιο μεγάλο έργο από όλα αυτά είναι ότι έστειλε τον Μονογενή Του Υιό για τη σωτηρία μας» Παρατηρούμε ότι το αραβικό κείμενο συμφωνεί με την ελληνική παράδοση του πρώτου κειμένου, σχετικά με την μεσολαβητική πράξη των Αγίων για χάρη μας. Πιθανολογείται ότι η διαφορά προέρχεται από την Αραβική μετάφραση είτε επειδή πρόκειται για ένα φιλολογικό λάθος στην μετάφραση, είτε διότι είναι μία επίδραση, επίσης, από την κοπτική λειτουργία του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, αφού στην λειτουργία αυτή τονίζεται η αδυναμία όλων των Αγίων και των Αγγέλων για την σωτηρία μας: «ούτε Άγγελος, ούτε Αρχάγγελος, ούτε Προφήτης, ούτε Πατριάρχης, δεν τους έχει εμπιστευτεί την σωτηρία μας, αλλά εσύ [μόνος σου] - χωρίς μεταβολή – ενσαρκώθηκες και έγινες άνθρωπος.»314
Από την άλλη πλευρά, η αλλαγή μπορεί να έγινε από την ελληνική παράδοση λόγω της προσπάθειας του μεταφραστή για την ταυτοποίηση του νοήματος των δύο παραγράφων, οι οποίες περιέχουν την ίδια ιδέα, διότι στη συνέχεια αναφέρεται η αδυναμία των Αγίων για την σωτηρία μας, όπως λέγεται σύμφωνα με την ελληνική παράδοση: «26 Διότι ο Δημιουργός είδε ότι όλα τα δημιουργήματά Του ακόμα και οι Άγιοι δεν μπορούν να θεραπεύσουν τόση μεγάλη πληγή, που υπάρχει στα μέλη τους 27 και αυτό διότι πρόκειται για τον Πατέρα των δημιουργημάτων, ο Οποίος αναγνώρισε την αδυναμία του νου τους και τους ελέησε με την μεγάλη Του αγάπη.» Και συνεχίζει η ελληνική παράδοση να επαναλαμβάνει την διήγησή της για την ενανθρώπηση του Λόγου (28-30), ενώ στην αραβική παράδοση την συνοψίζει σε μία πρόταση. Παράλληλα, και στις δύο παραδόσεις αναφέρεται από τον Άγιο πως θεωρήθηκε από μερικούς η ενανθρώπηση του Λόγου ως μωρία, ενώ για άλλους είναι ανάσταση και ζωή. Επομένως, «η παρουσία του Κυρίου μας θα γίνει κρίση γι’ εκείνους και ζωή γι’ αυτούς». Και αναφέρει ο Άγιος έναν στίχο από τον Ιερεμία315, όπου φανερώνεται η πρόνοια του Θεού για αυτούς, που δέχθηκαν την παρουσία Του και άλλο χωρίο από τον Απόστολο Παύλο για εκείνους, που δεν την δέχθηκαν.
-143-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου