30 Αληθινά, τέκνα μου, [οι δαίμονες] σας φθονούν πάντοτε, με τις πονηρές συμβουλές τους, τις κρυφές καταδιώξεις371, τις μοχθηρές τους κακίες, τα πλανεμένα τους πνεύματα 31 τις βλάσφημές τους σκέψεις, τις αμφιβολίες (την αδυναμία της πίστης) που σπέρνουν μέσα στην καρδιά μας πάντοτε, τη σκληρότητα της καρδιάς και το μούδιασμα τους 32 τα πολλά βάσανα (τις πολλές ταλαιπωρίες) που ρίχνουν μέσα μας, την κόπωση, που προκαλεί πάντοτε την αδυναμία των καρδιών μας 33 όλο τους το θυμό και την καταλαλιά μεταξύ μας, που μας διδάσκουν , 34 τη δικαιολόγηση του εαυτού μας στις πράξεις μας και τις καταδίκες, που ρίχνουν στις καρδιές μας 35 και όταν είμαστε μόνοι να καταδικάζουμε ο ένας τον άλλον, [τη στιγμή, που] δεν είναι μαζί μας 36 την περιφρόνηση που ρίχνουν στις καρδιές μας μέσω της υπερηφάνειας, ώστε να γίνουμε σκληρόκαρδοι, να περιφρονούμε ο ένας στον άλλον, να γίνουμε πικροί ο ένας προς τον άλλον με τις σκληρές λέξεις, και να είμαστε ενοχλημένοι κάθε ώρα, κατηγορώντας ο ένας τον άλλον και όχι τον εαυτό μας,37 νομίζοντας ότι οι δυσκολίες μας προέρχεται από τους άλλους, και μας κάνουν να κρίνουμε αυτό το οποίο είναι φανερό (δηλ. επιφανειακά), ενώ οι ληστές είναι στον οίκο [μας] 38 τις φιλονικίες και τις διαιρέσεις, που έχουμε μεταξύ μας, έστω και για να επιβάλλουμε τη γνώμη μας, για να φαινόμαστε δικαιολογημένοι μπροστά στο πρόσωπο των άλλων, 39 Επίσης, να μας ωθούν σε έργα, που δεν τα αντέχουμε, και μας καθιστούν ανίκανους να πράξουμε έργα, που μπορούμε να ολοκληρώσουμε, τα οποία είναι ωφέλιμα για μας. 40 Γι’ αυτό, μας κάνουν να γελάμε την ώρα της λύπης και να κλαίμε την ώρα της χαράς. πιο απλά, μας εκτρέπουν πάντοτε από τον ορθό δρόμο, ώστε να μας υποδουλώνουν μέσω πολλών άλλων εξαπατήσεων. Τώρα, όμως, δεν είναι η [κατάλληλη] ώρα να τις αποκαλύψω. 41 Όμως, όταν γεμίζουν τις καρδιές μας με όλες αυτές τις πονηρίες, τότε τρεφόμαστε αυτές και γίνονται η τροφή μας. Επομένως, ο Θεός θα θυμώσει εξαιτίας μας. 44 Γι’ αυτό, να μην κουράζεστε να παρακαλείτε την αγαθότητα του Πατρός, μήπως έρθει σε σας η βοήθεια από Αυτόν και να σας μάθει να γνωρίσετε αυτό, που είναι αληθινό πραγματικά. 98 Αλήθεια, αγαπητά μου, σας λέγω ότι η αμέλεια μας, η ατίμωση μας και η παρέκκλιση μας δεν μας βλάπτουν μόνο, αλλά προξενούν τη λύπη [και πόνο] στους αγγέλους και όλους τους Αγίους εν τω Χριστώ Ιησού, 99 Αλήθεια, επίσης, τέκνα μου, η ατίμωσή μας προκαλεί λύπη [και πόνο] σε όλους τους καθώς επίσης η σωτηρία μας και η τιμή μας, τους προκαλούν τη χαρά και την ανάπαυση τους. [100] 101 γι’ αυτό μας, περιβάλλουν πάντοτε, όπως είναι γραμμένο, «ο Άγγελος του Κυρίου Στρατοπεδεύει ολόγυρα σ’ εκείνους που τον φοβούνται, και τους γλιτώνει εκείνους, που σέβονται και τους γλιτώνει απ’ τον κίνδυνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου