Η Τιμία Κάρα της Αγίας Γαβριηλίας της Νέας
Η μοναχή Γαβριηλία Παπαγιάννη (Αυρηλία) γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου του 1897 στην Κωνσταντινούπολη, ήταν το τέταρτο και μικρότερο παιδί της οικογένειας Παπαγιάννη, που ήταν ιδιαίτερα εύπορη.
Ο πατέρας της, Ηλίας Παπαγιάννης του Σωτηρίου καί της Βασιλικής, ήταν ο αντιπρόσωπος της γαλλικής εταιρείας «Messagerie de France» κι ενας εύπορος ξυλέμπορος. Μητέρα της ήταν η Βικτωρία Χριστάκη Παπαγιάννη, κόρη του ιατρού Χριστάκη, πού ήταν θεράπων ιατρός του Σουλτάνου. Η Βικτωρία ήταν καί δισέγγονη του Χαρίσιου Δ. Μεγδάνη, του λογίου ιερέα, φιλικού, συγγραφέα καί διδασκάλου της Σχολής της Κοζάνης. Η μεγάλη της αδελφή, Βασιλική, ήταν εκείνη που της πρωτομίλησε για τον Θεό αφού μαζί με τα παραμύθια που της διάβαζε, της έλεγε ιστορίες από το Ευαγγέλιο και την Παλαιά Διαθήκη.
Το 1923 κατά την ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, η οικογένειά της απελάθηκε και βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου αργότερα εισήχθη ως Ακροάτρια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης (ήταν η δεύτερη γυναίκα που εισήχθη σε ελληνικό πανεπιστήμιο) και πήρε πτυχίο στη Φιλοσοφία.
Φωτογραφία της Αγίας Γαβριηλίας απο την διακονία της
στην Ινδία
Σύμφωνα με τον βίο της, αγαπούσε τα φυτά, «μέχρι το τέλος της ζωής της μιλούσε μαζί τους», για αυτό και νωρίτερα είχε αποφοιτήσει από τη Σχολή Γεωπονικής του Estavayer-le-Lac στην Ελβετία.
Στην Αθήνα πήγε το 1932, όπου έπιασε δουλειά σε μία ψυχιατρική κλινική ενώ μετά από ένα χρόνο βρέθηκε στην Αγγλία όπου έκανε διάφορες δουλειές, χωρίς, ωστόσο, να σταματήσει να φροντίζει και πάλι φτωχούς, ενώ παράλληλα σπούδασε Ποδολογία καθώς επίσης και Φυσικοθεραπεία.
Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η γερόντισσα επέστρεψε στην Ελλάδα, στην Αθήνα όπου άνοιξε ένα ιατρείο φυσικοθεραπείας, όπου και πάλι βοηθούσε απόρους
Καταλυτικό ρόλο στη μετέπειτα πνευματική της ζωή έπαιξε ο θάνατο της μητέρας της, το 1954.
Έλαβε όρκο φτώχειας, παραχώρησε όλα τα υπάρχοντά της και έφυγε στην Ινδία όπου για πέντε χρόνια, στάθηκε στο πλευρό των λεπρών και έκανε τα αδύνατα δυνατά για την ανακούφισή τους, στο διάστημα αυτό γνώρισε τη Μητέρα Τερέζα, τον Sivananda και τον ακτιβιστή κοινωνικό λειτουργό Baba Amte.
Ο Τάφος της Αγίας Γαβριηλίας, στην Παναγιά
του Κάστρου της Λέρου
Μετά από τέσσερα χρόνια δωρεάν φυσιοθεραπείας σε απόρους, η Αυρηλία μετέβη στα όρη των Ιμαλαΐων, περνώντας έντεκα μήνες ως ερημίτρια. Το 1960 έφτασε στην Κοινότητα της Αναστάσεως του Κυρίου της Βηθανίας όπου μετά την τριετή δοκιμασία της ως μοναχή, η Αυρηλία έλαβε το όνομα Γαβριηλία (ο αγιος Αμφιλοχιος της Πατμου την εκειρε μοναχη ).
Εν συνεχεία στάλθηκε στην Κοινότητα Ταϊζέ στη Γαλλία από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα, όπου η αποστολή της εκεί ήταν σύντομη. Αργότερα, στάλθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου περιόδευσε σε εθνικές ελληνικές κοινότητες σε δεκαεπτά Πολιτείες και συνόδευσε πολλούς ψυχικά ασθενείς σε ψυχιατρικά νοσοκομεία στην Ευρώπη.
Μετά από σχεδόν μια δεκαετία περιοδειών, ομιλιών και προσφοράς στους ασθενείς, στάλθηκε στην Ανατολική Αφρική για τρία χρόνια για να κάνει ιεραποστολικό έργο.
Μετά από σύντομη ανάθεση εργασίας στη Γερμανία, στάλθηκε πίσω στην Ινδία, όπου παρέμεινε για τρία χρόνια. Το 1979 της παραχωρήθηκε η χρήση ενός διαμερίσματος στην Αθήνα(που ανηκε στον αειμνηστο αρχιμανδριτη Αγαθαγγελο Μιχαηλιδη) και έγινε «Γερόντισσα», όπου και συνήθιζε να δίνει συμβουλές σε κόσμο που την επισκεπτόταν.
Κοντά στο τέλος της ζωής της, αποσύρθηκε σε ένα ερημητήριο στην Αίγινα, αλλά όταν εμφάνισε λέμφωμα Hodgkin επέστρεψε στην Αθήνα.
Μετά τη θεραπεία της εγκατέλειψε την Αθήνα δύο χρόνια πριν από το θάνατό της και μετακόμισε στο νησί της Λέρου όπου εκάρη είς μεγαλόσχημον από τον Αγιορείτη Γέροντα Διονύσιο Μικραγιαννανίτη στην Παναγιά του Κάστρου.
Κοιμήθηκε σε ηλικία 95 ετών, στις 28 Μαρτίου 1992.
https://greekorthodoxreligioustourism.blogspot.com/2025/12/blog-post_17.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου