ΒΙΟΗΘΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΕΧΝΗΤΗ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ

ΕΝΑ ΠΑΛΑΙΟ ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΟΤΕ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΑΡΘΡΟ !

Του Πρωτ. Θεμιστοκλέους Μουρτζανού Θεολόγου – Φιλολόγου

Η Επιτροπή Κουμάντου δέχεται και τις δυο μορφές τεχνητής γονιμοποίησης, ομόλογη (δηλαδή με σπέρμα του συζύγου) και ετερόλογη (με σπέρμα τρίτου προσώπου). Η Εκκλησία στέκεται με επιφύλαξη έναντι της ομόλογης γονιμοποίησης, αλλά δεν μπορεί να δεχτεί την ετερολόγη. Η ετερολόγη γονιμοποίηση αποτελεί θεσμοποιήση της μοιχείας. Πέρα από το ψυχολογικό φορτίο το οποίο έτσι κι αλλιώς υφίσταται το ζευγάρι για την ατεκνία του, η Επιτροπή αλλά και όσοι γιατροί, ελαφρά τη καρδιά, συστήνουν στα άτεκνα ζευγάρια να προχωρούν στην προσπάθεια για απόκτηση παιδιού με τρόπο που ξεφεύγει από τις οικογενειακές άξιες, υποθηκεύουν την ισορροπία του ζευγαριού, αλλά και φορτώνουν το όποιο παιδί με το στίγμα ότι δεν είναι γνήσιο μέλος της οικογένειας. Εκτός και αν έχουμε προχωρήσει τόσο πολύ ώστε να μπορούμε να συμβιβαζόμαστε χωρίς κανέναν ψυχολογικό προβληματισμό με τους καρπούς της μοιχείας, κατά το δόγμα «ο σκοπός Αγιάζει τα μέσα».

Αλλά και έναντι της ομόλογης γονιμοποίησης η Εκκλησία στέκεται με κάποια επιφύλαξη. Όχι βέβαια γιατί απορρίπτει την μέθοδο η την ιατρική πρόοδο, αλλά γιατί υπάρχει ένα ζήτημα παράπλευρων ζημιών», το οποίο δεν μπορεί παρά να μην το λάβει υπόψιν της. Πρόκειται για την κατάψυξη γονιμοποιημένων ωαρίων. Για την Πολιτεία, την Επιτροπή Κουμάντου και ίσως για κάποιους επιστήμονες (σίγουρα για τους περισσότερους «προοδευτικούς») τα γονιμοποιημένα ωάρια δεν είναι έμβρυα, άνθρωποι, με σώμα και ψυχή, αλλά πειράματα. Όμως για την Εκκλησία ο άνθρωπος δεν γίνεται άνθρωπος μετά τον τρίτο μήνα της κυήσεως, αλλά εξ άκρας συλλήψεως. Και αποτελεί ντροπή για μια πολιτισμένη πολιτεία να περιφρονεί τα ατομικά δικαιώματα των εμβρύων και το κατεξοχήν ανθρώπινο δικαίωμα, αυτό της ζωής.

Έχουμε πάλι εδώ την ίδια φιλοσοφία που διαμόρφωσε και το νόμο για τις αμβλώσεις. Με βάση σκεπτικό που κανένας σοβαρός επιστήμονας δεν μπορεί να υποστηρίξει, το έμβρυο δεν είναι άνθρωπος, τουλάχιστον στην αρχή της ύπαρξης του. Η Εκκλησία μιλά για ψυχή με αθάνατη άξια. Ακόμα κι αν οι κάθε λογής Επιτροπές δεν παραδέχονται την ύπαρξη της ψυχής, οφείλουν να κατανοήσουν ότι δεν μπορεί η κοινωνία μας να συμβιβάστε με μια τέτοια θεώρηση, ότι τα έμβρυα δεν είναι άνθρωποι με δικαιώματα! Θεωρούμε δε απάνθρωπο και εγκληματικό να επιλέγουμε εμείς να κάνουμε πειράματα με έμβρυα, στο βωμό της θεραπείας άλλων ανθρώπων η να τα καταψύχουμε στο εργαστηριακό ψυγείο και αργότερα να τα καταστρέφουμε, θεωρώντας τα κτήμα μας. Αντιμετωπίζουμε ρατσιστικά η θυσιάζουμε υπάρξεις, χωρίς να δίνουμε σ” αυτές το δικαίωμα να ζήσουν και να επιλέξουν…

Η μεταθανάτια γονιμοποίηση με κατεψυγμένο σπέρμα του νεκρού συζύγου αποτελεί έκφραση ανθρώπινου εγωισμού. Το παιδί δεν είναι καρπός δημιουργίας και αγάπης, αλλά προσδιοριζεται εκ των προτέρων ως κτήμα του πατέρα του. Το παιδί χρησιμοποιείται ως ύπαρξη που θα θυμίζει τον πατέρα του. Το παιδί αναπληρώνει το κενό του πατέρα στην οικογένεια επωμιζόμενο ασυναίσθητα ευθύνες και ρόλους που δεν μπορεί να έχει από τη φύση του. Η Επιτροπή λοιπόν έρχεται να θεωρήσει δικαίωμα τον εγωισμό του ανθρώπου και την παρωχημένη αντίληψη ότι το παιδί γίνεται για να διατηρηθεί το όνομα της οικογένειας.

Η Επιτροπή Κουμάντου θεωρεί ότι μπορεί να θεσμοποιηθεί και η ιδέα της «δανεικής μητέρας» στα πλαίσια «της ικανοποίησης μιας κοινωνικά θεμιτής επιθυμίας τεκνοποιίας», στην περίπτωση που μια γυναίκα δεν έχει ιατρικά τη δυνατότητα να κυοφορήσει. Βάζει βέβαια «όρους, διατυπώσεις, δικαστικές διαπιστώσεις της συνδρομής των προϋποθέσεων… ρύθμιση των συνεπειών της κατά τρόπο που να περιορίζει τις οποίες δυσάρεστες ψυχολογικές συνέπειες». «Δανεική μητέρα» μπορεί να είναι για παράδειγμα η αδελφή της γυναίκας που δεν μπορεί να κυοφορήσει. Πέρα από το παράδοξο να δέχεται μια γυναίκα να φιλοξενήσει ένα παιδί που δεν είναι δικό της, πέρα από το ότι η επιτροπή θεωρεί πως παύει να υφίσταται ο δεσμός μητέρας – παιδιού και εισάγει την διάκριση πως άλλη μπορεί να είναι η μητέρα που κυοφορεί και γεννά ένα παιδί και άλλη αυτή που το μεγαλώνει και θεωρείται η «πραγματική» του (δηλαδή τελείως αντί-φυσικά πράγματα, για να μην πούμε παρά φύσιν»), κι εδώ το παιδί καλείται να εκπληρώσει την επιθυμία του ζευγαριού με βάση το δόγμα ο σκοπός Αγιάζει τα μέσα».

Όσο για την γέννηση παιδιών από ομοφυλόφιλους γάνες ο καθηγητής Κουμάντος σπεύδει να διαβεβαιώσει ότι πουθενά το νομοσχέδιο δεν λέει κάτι τέτοιο!. Δεν διαψεύδει όμως ότι κάτι τέτοιο δεν απασχόλησε την Επιτροπή, δεν απορρίπτει κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο και αφήνει έντεχνα ανοιχτό το θέμα για το μέλλον, ανάλογα και με τα όσα μέλλει γενέσθαι στην Εσπερία.

Η Εκκλησία δεν είναι αυτή που θα επιβάλλει στην Πολιτεία πως θα νομοθετεί. Οφείλει όμως να έχει θέση απέναντι στα σύγχρονα θέματα, να ευαισθητοποιεί το λαό μας, να καταθέτει τις θέσεις της με βάση την παράδοση, το ήθος και την αντίληψη της για το σεβασμό στη ζωή, την εμπιστοσύνη στην πρόνοια και την αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο, την αντίληψη ότι χρειάζεται η οικογένεια να προστατευθεί από το πνεύμα εγωισμού, ρατσισμού και παραβίασης των δικαιωμάτων ανθρώπινων υπάρξεων, όπως είναι τα έμβρυα.

Η Πολιτεία απέσυρε, προσωρινά η όχι το μέλλον θα δείξει, το νομοσχέδιο της Επιτροπής Κουμάντου. Ας ελπίσουμε ότι θα προχωρήσει σε έναν ουσιαστικό διάλογο και θα λάβει υπόψιν της τις αντιρρήσεις και τα επιχειρήματα της Εκκλησίας, αλλά και του κάθε σκεπτόμενου πολίτη πριν προχωρήσει στην εκ νέου προσαγωγή του στο Κοινοβούλιο. Αν βρεθούν οι ιατρικοί και επιστημονικοί τρόποι που θα διασώζουν το σεβασμό στις οικογενειακές αξίες, δεν θα οδηγούν στην καταστροφή ανθρώπινων υπάρξεων και δεν θα επιβραβεύουν τον κακώς λειτουργούντα ανθρώπινο εγωισμό, τότε, ακόμα κι αν η βάση της διδασκαλίας της Εκκλησίας είναι διαφορετική, κρατώντας τις επιφυλάξεις της και συστήνοντας στα πιστά μέλη της την υπομονή και την πίστη στο θέλημα του Θεού, θα συναινέσει στη σωστή νομοθετική κατοχύρωση των βιοηθικών θεμάτων.

Και κάτι τελευταίο. Η Εκκλησία δεν απορρίπτει τα παιδία που έρχονται στον κόσμο, έστω κι αν γεννήθηκαν σε συνθήκες νομικά ανώμαλες. Και βέβαια δεν φταίνε τα παιδιά. Η Εκκλησία τα περιβάλλει με αγάπη γιατί είναι εικόνες Θεού. Όπως επίσης περιβάλλει με αγάπη τα ζευγάρια που πονούν για την ατεκνία τους. Προσεύχεται γι αυτά και στηρίζει την αγωνιά τους. Δεν θέλει όμως να αντιμετωπισθούν οι ατέλειες της φύσης ή οι δοκιμασίες με τρόπο αλαζονικό, εγωκεντρικό και τελικά ηθικά ελαττωματικό. Και έχει ο Θεός!

http://www.immspartis.gr/?page_id=451