ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΜΙΑΣ ΜΑΝΑΣ !

Ἕνα ἀπόγευμα τρεῖς κυρίες τῆς 

χριστιανικῆς συντροφιᾶς μιᾶς ἐνορίας τῶν Ἀθηνῶν,

 ἡ Ἀγάθη,

ἡ Ἀγγελικὴ καὶ ἡ Βασιλική, ἔκαναν ἐπί-

σκεψη στὸ μεγάλο Νοσοκομεῖο Ἀτυχη-

μάτων τῆς Ἀθήνας.

Ράγισε ἡ καρδιά τους μ’ αὐτὰ ποὺ

ἔβλεπαν καὶ ἄκουγαν. Πόνος καὶ θλίψη

παντοῦ, παρὰ τὶς φιλότιμες προσπάθει-

ες τοῦ προσωπικοῦ.

Σ’ ἕναν θάλαμο ὅμως τὰ πράγματα

ἦταν πολὺ πιὸ τραγικά. Σ’ ἕνα κρεβάτι

ἦταν ξαπλωμένος ἕνας νέος μὲ ὄψη νε-

κροῦ. Ἦταν δὲν ἦταν 25 χρονῶν. Ἀμί-

λητος. Κιτρινόασπρος. «Φυτό»! Ἡ μά-

να του τὸν χάιδευε, τοῦ μιλοῦσε, τὸν φι-

λοῦσε, μὰ ἀπόκριση δὲν τῆς ἔδινε κα-

μιά. Δάκρυα ἔσταζαν ἀπὸ τὰ μητρικὰ

μάτια.

Κάθισαν γιὰ λίγο σιωπηλὲς μαζί της

κι ἔκλαιγαν κι ἐκεῖνες συντροφεύοντάς

την στὴ μεγάλη ὀδύνη της.

–Κάνε ὑπομονή, ἀδελφή μας, τῆς εἶ-

παν φεύγοντας. Ἡ Παναγία, ποὺ πόνε-

σε ὅσο καμιὰ ἄλλη μάνα βλέποντας τὸν

ἀθῶο Υἱό της νὰ κρέμεται στὸ Σταυρό,

νὰ κάνει τὸ θαῦμα της καὶ νὰ παρηγορεῖ

καὶ σένα. Θὰ ξανάρθουμε. Θὰ φέρουμε

καὶ μιὰ εἰκόνα τῆς Παναγίας κάτω ἀπὸ

τὸν Ἐσταυρωμένο.

–Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ, κυρίες μου,

τοὺς εἶπε. Σᾶς εὐχαριστῶ!

Ἔπειτα ἀπὸ τρεῖς μέρες μόνη της ἡ

Ἀγγελικὴ πῆγε πάλι στὸ Νοσοκομεῖο

καὶ μπῆκε κατ᾿ εὐθεῖαν στὸ θάλαμο μὲ

τὸ νέο ποὺ ἦταν «φυτό». Εἶχε μαζί της

καὶ μιὰ κορνιζούλα - εἰκόνα τῆς Σταυρώ-

σεως. Μόλις τὴν εἶδε ἡ πονεμένη μάνα,

χάρηκε πολύ.

–Τὸ εἴπατε καὶ τὸ κάνατε!

–Βέβαια! Οἱ ἄλλες σήμερα εἶχαν κά-

ποια ἀπασχόληση οἰκογενειακή. Σᾶς

ἔφερα μιὰ εἰκόνα τῆς Σταυρώσεως τοῦ

Κυρίου γιὰ νὰ σᾶς ἐνισχύει στὴ μεγά-

λη δοκιμασία σας καὶ γιὰ νὰ προσεύχε-

σθε στὸ Χριστὸ νὰ κάνει τὸ θαῦμα Του.

Δὲν συστηθήκαμε ὅμως. Ἐμένα μὲ λένε

Ἀγγελική. Ἐσᾶς; Τὸν γιό σας;

–Τὸν γιό μου Θεόδωρο κι ἐμένα Μα-

ρία.

–Ἔχετε τὸ ὄνομα τῆς Παναγίας μας.

Νὰ τὴν παρακαλέσουμε θερμὰ νὰ κά-

νει τὸ θαῦμα της. Πῶς τὸ ἔπαθε ὁ Θεό-

δωρος;

–Μὲ τὸ μηχανάκι του. Ἀτύχημα στὸ

δρόμο.

–Αὐτὰ τὰ ἀτυχήματα! Καὶ μάλιστα μὲ

τὰ μηχανάκια!

–Εἶμαι ἀπελπισμένη. Εἶμαι μόνη μου

στὴ ζωή! Ὁ ἄνδρας μου πέθανε ἀπὸ

χρόνια. Ὁ Θοδωρὴς ἦταν τὸ μόνο στή-

ριγμά μου. Δὲν ἔχω κανέναν ἄλλον στὴ

ζωή!

Καὶ τὴν πῆραν τὰ δάκρυα.

Ἡ Ἀγγελικὴ τὴν ἀγκάλιασε καὶ τὴν φί-

λησε.

–Μὴν ἀπελπίζεσαι, Μαρία μου! Ἡ Ἁγία

Γραφὴ γράφει ὅτι ὁ Θεὸς «ὀρφανὸν καὶ

χήραν ἀναλήψεται». Τὰ ὀρφανὰ καὶ τὶς

χῆρες καὶ ἀπροστάτευτες γυναῖκες τὰ

ἀναλαμβάνει ὑπὸ τὴν προστασία Του

ὁ Θεός. Πιστεύεις, Μαρία; Ἐκκλησιάζε-

σαι, ἀδελφή μου; Μὲ συγχωρεῖς γιὰ τὶς

ἐρωτήσεις μου. Προέρχονται ἀπὸ τὴν

ἀγάπη τῆς καρδιᾶς μου. Ἐξομολογεῖσαι,

κοινωνᾶς, Μαρία μου;

–Ἀραιὰ καὶ ποῦ.

–Εἶναι τὸ μόνο φάρμακο σ’ αὐτὲς τὶς

περιπτώσεις ἡ μυστηριακὴ ζωή. Σοῦ μι-

λάω ἀπὸ προσωπικὴ πείρα. Ἂν θέλεις

νὰ σταθεῖς ὄρθια στὴ μεγάλη συμφορὰ

ποὺ σὲ βρῆκε, τὸ μυστικὸ εἶναι ν’ ἀνοί-

ξεις τὴν καρδιά σου στὸ Θεό. Νὰ ἐκκλη-

σιάζεσαι, νὰ ἐξομολογεῖσαι, νὰ κοινω-

νᾶς καὶ συγχρόνως νὰ ἐπισκέπτεσαι

μαζὶ μὲ ἄλλες γυναῖκες τῆς ἐνορίας σου

φτωχούς, πονεμένους καὶ ἀρρώστους.

Αὐτὸ θὰ γεμίζει τὴ ζωή σου καὶ θὰ δώ-

σει ἄλλο, σπουδαῖο νόημα στὴν κάθε

μέρα σου. Θὰ νιώθεις εὐτυχισμένη, ἀ-

κόμη κι ἂν εἶσαι φτωχή. «Ὅταν δείχνετε

ἀγάπη σ’ ὅσους ἔχουν ἀνάγκη, δείχνετε

κατ’ οὐσίαν αὐτὴ τὴν ἀγάπη σὲ μένα»,

μᾶς εἶπε ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Τ’ ἀκοῦς,

Μαρία μου; Ὑπάρχει σπουδαιότερο

πράγμα ἀπ’ αὐτό;

–Τ’ ἀκούω. Καὶ μ’ ἀρέσουν πολὺ αὐτὰ

ποὺ μοῦ λές. Μὲ τὸν Θοδωρὴ ὅμως τί

κάνουμε τώρα; Μπορεῖς νὰ μοῦ ὑποδεί-

ξεις κάτι;

–Ἀγαποῦσε τὴν Παναγία;

–Βεβαίως! Δὲν βλασφημοῦσε ποτέ.

–Θὰ συνεννοηθῶ μὲ τὸν ἱερέα τοῦ Νο-

σοκομείου νὰ κάνουμε Εὐχέλαιο ἢ ὅ,τι

μᾶς προτείνει ἐκεῖνος.

Ἡ Ἀγγελικὴ ἔκανε τὶς σχετικὲς συνεν-

νοήσεις. Ἔγινε γιὰ τὸν ἄρρωστο τὸ Μυ-

στήριο τοῦ Εὐχελαίου. Παραβρέθηκαν

καὶ οἱ δύο φίλες τῆς Ἀγγελικῆς, ἡ Ἀγά-

θη καὶ ἡ Βασιλική. Ἡ μητέρα τοῦ ἀρρώ-

στου μὲ τὴ βοήθεια τῆς Ἀγγελικῆς ἐξο-

μολογήθηκε καὶ κοινώνησε τὴν πρώτη

Κυριακὴ μετὰ τὸ Εὐχέλαιο. Ἔνιωθε πλέ-

ον ξεκούραστη ψυχικά, ἄλλος ἄνθρω-

πος. Μὲ τὶς ἐλπίδες της στηριγμένες πιὰ

στὸ Θεὸ τῆς ἀγάπης.

Δυὸ φορὲς μάλιστα μετὰ τὸ Εὐχέλαιο

τὸ παιδί της τῆς χαμογέλασε, καθὼς τὸ

ἀσπαζόταν.

Εἴκοσι μέρες μετὰ τὴν τέλεση τοῦ

Εὐχελαίου ἡ ψυχὴ τοῦ Θεόδωρου ἀπο-

χαιρέτησε τὰ ἐγκόσμια.

Τὸν ἔθαψε δακρυσμένη ἀλλὰ ἤρεμη

ἡ μάνα του μὲ τὴ συμπαράσταση τῶν

τριῶν πιστῶν γυναικῶν, ποὺ δὲν τὴν

ἄφηναν ποτὲ πλέον μόνη της.

Ἡ ἀγάπη τους μάλιστα τὴν συγκίνησε

τόσο πολύ, ὥστε σύντομα προστέθη-

κε κι αὐτὴ στὴ συντροφιά τους. Ἔτρεχε

μαζί τους, ὅπου φτωχὸς καὶ ἄρρωστος,

ὅπου ἐγκαταλειμμένος καὶ ἀνήμπορος·

καὶ βοηθοῦσε μὲ ὅλη της τὴν καρδιά.

Ἔνιωθε πλέον κι αὐτὴ εὐτυχισμένη δο-

ξάζοντας τὸν Θεό.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ''Ο ΣΩΤΗΡ'' 2162