Ο ΝΕΑΡΟΣ ΜΑΓΟΣ - ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Εἶχε ἔρθει γιὰ σπουδὲς στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ Ἀθηνῶν ὁ Κονγκολέζος ἱερομόναχος. Ἔμενε στὸ φοιτητικὸ οἰκοτροφεῖο τοῦ Συλλόγου 

Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολικῆς Δράσεως «Ὁ Μέγας Βασίλειος». Σεμνός, σοβαρός, λιγόλογος εἵλκυε τὸν σεβασμὸ καὶ τὴν ἀγάπη τῶν οἰκοτρόφων. Συχνὰ στὰ διαλείμματα ἀπὸ τὶς μελέτες τους τὸν πλησίαζαν ὁρισμένοι καὶ καθόντουσαν στὸ σαλόνι καὶ τὸν ρωτοῦσαν γιὰ τὴν πατρίδα του καὶ γιὰ τὴν ἱεραποστολὴ ποὺ ἔχει ἀναπτυχθεῖ ἐκεῖ τὰ τελευταῖα χρόνια. Ἐκεῖνο τὸ ἀπόγευμα ἡ συζήτησή τους εἶχε στραφεῖ γύρω ἀπὸ τὴ μαγεία. –Πάτερ Χαρίτων, ρώτησε κάποιος φοιτητὴς τῆς Νομικῆς, διάβασα κάπου ὅτι στὴν Ἀφρικὴ ὀργιάζει ἡ μαγεία. Εἶναι ἀλήθεια; 

 –Δυστυχῶς εἶναι ἀλήθεια. Καὶ ἡ πατρίδα μου, τὸ Κονγκό, μπορῶ νὰ πῶ ὅτι ἔχει τὰ θλιβερὰ πρωτεῖα. Ἔχουμε ἀναλογικὰ τοὺς πιὸ πολλοὺς μάγους ἀπὸ κάθε ἄλλη χώρα. Οἱ μάγοι καὶ μάλιστα στὸ ὕπαιθρο, στὰ χωριά, ἐξουσιάζουν τὰ πάντα, εἶναι φύλαρχοι. Τοὺς τρέμουν ὅλοι. Ἔχουν δύναμη, δαιμονικὴ δύναμη. 

 –Πάτερ, πῆρε τὸν λόγο ἕνας φοιτητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς, ὑπάρχουν στὸ Κονγκὸ παραδείγματα μάγων ποὺ ἄλλαξαν, πίστεψαν καὶ ἔγιναν χριστιανοί; Ἀπὸ ὅ,τι ἔχω διαβάσει στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, ὑπάρχουν τέτοια παραδείγματα. Στὴν πατρίδα σας ὑπάρχουν; 

–Ὑπάρχουν! Μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ γίνονται καὶ σήμερα τέτοια θαύματα παντοῦ, καὶ στὸ Κονγκὸ γίνονται.  

–Θέλετε νὰ μᾶς πεῖτε κανένα πρόσφατο, πάτερ; φώναξαν δύο τρεῖς μαζί. 

 –Εὐχαρίστως, μόνο νὰ μὴ χάσετε ὥρα πολλὴ ἀπὸ τὶς μελέτες σας. 

 –Καί σεῖς, πάτερ! πετάχτηκε κάποιος. 

 –Κι ἐγὼ βέβαια! Τέλος πάντων. Ἀφοῦ τὸ θέλετε, θὰ σᾶς πῶ πολὺ σύντομα ἕνα περιστατικό, ποὺ συνέβη τελευταῖα στὴν ἱεραποστολή μας στὴν Κανάνγκα. 

 –Εἶναι πολλοὶ οἱ Ὀρθόδοξοι ἐκεῖ, πάτερ; πετάχτηκε κάποιος. 

 –Μὴ διακόπτεις, Δημήτρη, καὶ καθυστεροῦμε ἔτσι, φώναξαν δύο τρεῖς. 

 –Εἶναι ἀρκετὲς χιλιάδες, δόξα τῷ Θεῷ, Δημήτρη, ἀπάντησε ὁ κληρικὸς καὶ ἄρχισε μιλώντας κάπως ἀργά.  Πρὶν   ἀπὸ   λίγο   καιρὸ   ἦρθε    καὶ     μὲ 

πλησίασε καὶ ζήτησε νὰ συζητήσουμε ἕνας νέος περίπου εἴκοσι πέντε χρονῶν καὶ μοῦ εἶπε τὴν ἱστορία του. 

 –Ἐγώ, πάτερ, μοῦ εἶπε, πρὶν γίνω χριστιανός, ἤμουν μάγος. Ὁ ἀρχηγός μου, ὁ Ἑωσφόρος, μοῦ εἶχε δώσει τὴ δύναμη, ὥστε ὅποιον ἔβλεπα στὰ μάτια νὰ μπορῶ νὰ μπαίνω μέσα του, στὴ σκέψη του, νὰ τὸν συγχύζω καὶ νὰ τοῦ στρέφω ἀλλοῦ τὶς σκέψεις, στὸ κακὸ καὶ σὲ ὁτιδήποτε ἄλλο. Εἶχα πάει, ποὺ λέτε, πάτερ, μὲ ἐντολὴ τοῦ Ἑωσφόρου, τοῦ ἀρχηγοῦ μου, ἐκεῖ ποὺ λάτρευαν τὸν Χριστὸ οἱ Εὐαγγελικοί, οἱ Προτεστάντες, οἱ Καθολικοὶ καὶ βλέποντάς τους ἐπίμονα καὶ σταθερὰ ἀπὸμιὰ γωνιὰ ἔμπαινα στὶς σκέψεις τους καὶ προκαλοῦσα σύγχυση μέσα τους, ἔφευγε ὁ νοῦς τους ἀλλοῦ. Διέκοπταν τὴ λατρεία τοῦ Χριστοῦ καὶ αἰσθανόμουν χαρὰ μεγάλη γιὰ τὸ κατόρθωμά μου. Θέλησα λοιπὸν νὰ κάνω τὸ ἴδιο καὶ στὴν ὀρθόδοξη ἱεραποστολή. Μιὰ μέρα, νομίζω ἦταν Σάββατο, πῆγα στὴν παλιὰ ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα – αὐτὴ λειτουργοῦσε τὴν ἡμέρα ἐκείνη – καὶ στάθηκα σὲ κάποιο σημεῖο παρατηρώντας ἐπίμονα τοὺς πιστοὺς ἄνδρες καὶ γυναῖκες, καθὼς καὶ τοὺς ψάλτες καὶ τὸν ἱερέα. Τοὺς ἔβλεπα νὰ κάνουν μὲ τὰ χέρια τους στὸ μέτωπό τους καὶ στὸ στῆθος τους κάτι – ἔπειτα, ὅταν ἔγινα χριστιανός, ἔμαθα ὅτι αὐτὸ ἦταν τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ – καὶ καταλάβαινα ὅτι αὐτὸ ποὺ ἔκαμναν μὲ ἐμπόδιζε νὰ περάσω μέσα τους. Τὸ σημεῖο ποὺ ἔκαμναν ἐπάνω τους, σὰν ἄλλο τεῖχος τοὺς προστάτευε ἀπὸ τὶς δικές μου ἐπιθέσεις. Προσπάθησα, ξαναπροσπάθησα, ἀλλὰ δὲν πέτυχα νὰ μεταβιβάσω μέσα τους τὶς σκέψεις μου, νὰ συγχύσω τὶς δικές τους σκέψεις καὶ νὰ τὶς διώξω μακριὰ ἀπὸ τὴ λατρεία τοῦ Χριστοῦ. Κατάλαβα ὅτι εἶχα νικηθεῖ καὶ ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία κατέχει τὴν ἀλήθεια καὶ ἔχει μεγάλη δύναμη. 

 –Καὶ τί ἔκανες τότε; τὸν ρώτησα. 

 –Ἔμεινα, ὥσπου νὰ τελειώσει ἡ Λειτουργία καὶ περίμενα νὰ συναντήσω τὸν ἱερέα. Ἀφοῦ ἔφυγε ὁ κόσμος καὶ ἀφοῦ τελείωσε τὶς ὑποχρεώσεις του ὁ ἱερέας μέσα στὸ Ἱερό, βγῆκε καὶ μὲ πλησίασε. Ἐγὼ τὸν κοίταζα στὰ μάτια ἐπίμονα. Ἐκεῖνος ἔκανε ἤρεμα τρεῖς φορὲς τὸ σημεῖο ποὺ κάνετε. –Τί θέλεις, τί μὲ κοιτάζεις ἔτσι; μὲ ρώτησε ἀτάραχος ὁ ἱερέας. 

 –Τί εἶναι αὐτὸ ποὺ κάνετε ὅλοι σας; τὸν ρώτησα.  

–Ποιό; Τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ; Δὲν ξέρεις τὸ ὄνομά του ἢ φοβᾶσαι νὰ τὸ πεῖς;

 –Εἶμαι μάγος. Καὶ δὲν ἦρθα μὲ καλὸ σκοπό, ἀλλὰ μὲ ἐμπόδισε αὐτὸ ποὺ κάνετε. Καταλαβαίνω ὅτι αὐτὸ ἔχει πολὺ μεγαλύτερη δύναμη ἀπὸ μένα. 

 –Αὐτό, νεαρέ μου, λέγεται Τίμιος Σταυρὸς καὶ εἶναι τὸ Σύμβολο τῆς νίκης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ τοῦ ἀρχηγοῦ σου, τοῦ Σατανᾶ. Μὲ τὸν Σταυρὸ διέλυσε ὁ Χριστὸς τὸ κράτος τοῦ Σατανᾶ στὸν Γολγοθᾶ.   Καὶ    μὲ    τὴ Χάρη τοῦ Σταυροῦ 

μπορεῖ καὶ κάθε πιστὸς νὰ νικᾶ τὶς ἐπιθέσεις τοῦ Διαβόλου. 

 –Πῶς μπορῶ νὰ ἀποκτήσω κι ἐγὼ αὐτὴ τὴ δύναμη; ρώτησα. 

 –Ἂν κάψεις τὰ μαγικά σου βιβλία, ἂν μετανοήσεις εἰλικρινά, ἂν πιστέψεις στὸν Χριστὸ καὶ βαπτιστεῖς καὶ ἂν ζεῖς πλέον σωστὰ καὶ συνειδητὰ ὅπως παραγγέλλει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, θὰ ἀποκτήσεις καὶ σὺ τὴ χάρη καὶ τὴ δύναμη τοῦ Σταυροῦ... Αὐτὸ καὶ ἔγινε, πάτερ. Ἐδῶ καὶ τρία χρόνια ξέφυγα ἀπὸ τὰ δίχτυα τοῦ Σατανᾶ.  Ἐξομολογήθηκα     πολλὲς          φορές, 

κοινώνησα καὶ χαίρομαι καὶ ζῶ ἤρεμος μέσα στὴν ἀγκαλιὰ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ὁ Πνευματικός μου μοῦ εἶπε νὰ σᾶς γνωρίσω, γιὰ νὰ συνδεθῶ μαζί σας, ὥστε νὰ μὲ βοηθήσετε ἀκόμη περισσότερο στὴν πνευματική μου ζωή. Σᾶς εὐχαριστῶ ποὺ μὲ ἀκούσατε, πάτερ.  

–Δοξάζω τὸν Θεό, ἀγαπητέ μου, τοῦ εἶπα, γιὰ τὴν προσωπική σου ἱστορία, ποὺ μοῦ ἐμπιστεύθηκες, καὶ γιὰ τὸ θαῦμα ποὺ εἶδες στὴ ζωή σου. Σὲ ἐλέησε ὁ Θεός. Ἐλπίζω ὅτι θὰ σὲ ἐλεήσει ἀκόμη περισσότερο. Ἀρκεῖ νὰ μείνεις ἕως τέλους πιστὸς καὶ εἰλικρινής. Θὰ τὰ ξαναποῦμε καὶ πάλι, ὅποτε θελήσεις. 

 –Ξαναῆλθε, πάτερ; ρώτησαν δύο τρεῖς οἰκότροφοι τὸν π. Χαρίτωνα. 

 –Βεβαίως! Ἀρκετὲς φορές. Ἀποδείχθηκε εἰλικρινής. Τώρα ὅμως πέρασε ἡ ὥρα καὶ μᾶς περιμένουν τὰ μαθήματά μας. Ἄλλη φορὰ θὰ ποῦμε ἄλλες ἱστορίες ἀπὸ τὴν Ἱεραποστολή μας.

 –Εὐχαριστοῦμε πολύ, πάτερ, τὴν εὐχή σας! Ο ΣΩΤΗΡ2041