Έκλεισα τα μάτια ,να μην βλέπω την βροχή.
Μου φτάνει το δικό μου δάκρυ.
Εγώ και το μικρό πουλί,
σταθήκαμε ακίνητοι σε μιάν άκρη.
---
Ο ουρανός ο τυχερός έχει
την γη να τον αντέχει,
όταν από την λύπη του
φυσά, βροντά και βρέχει.
---
Θέλω μεσ την ψυχή να μπώ,
τον κόσμον όλον ν΄αφήσω απ΄έξω,
ελεύθερος και μυστικός,
στους ρόλους του απατηλούς ποτέ μην παίξω.
---
Ελπίζοντας σε μιά παρηγοριά,
στης θλίψης το μονότονο τραγούδι,
όταν ο ήλιος ρίξει μιά ματιά,
της λάμψης του ακτίνα κι αγγελούδι,.
---
Τότε τα νέφη του θα πάψουνε να κλαίν,
και τα πουλιά θα τρέξουν στην φωλιά τους,
και οι θνητοί μ΄ανθό υπομονής,
θά΄χουν στολίσει την καρδιά τους.
Α.ΠΕΤΡΙΤΗΣ 28ΑΠΡ23
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου