Ο Άγιος Θεόδωρος καταγόταν από την Αίγυπτο και ήταν γιος πλούσιων και επιφανών χριστιανών γονέων. Η λαχτάρα για μοναστική ζωή εμφανίστηκε νωρίς μέσα του. Κάποτε έγινε μεγάλο γλέντι στο σπίτι των γονιών του στη γιορτή των Θεοφανίων. Το αγόρι δεν ήθελε να πάρει μέρος στις γιορτές, θρηνώντας που λόγω επίγειων χαρών μπορεί να στερηθεί τις χαρές στη ζωή που θα έρθει. Έφυγε κρυφά από το σπίτι στα δεκατέσσερά του και μπήκε σε ένα από τα μοναστήρια.
Ακούγοντας για τον Παχώμιο τον Μέγα, κάηκε από την επιθυμία να δει τον ασκητή. Ο Άγιος Παχώμιος δέχθηκε με αγάπη τον νέο, αφού είχε προηγουμένως ενημερωθεί από τον Θεό για τον ερχομό του. Παραμένοντας στο μοναστήρι, ο Άγιος Θεόδωρος πέτυχε γρήγορα σε όλα τα μοναστικά του καθήκοντα, ιδιαίτερα στην πλήρη υπακοή στον οδηγό του και στη συμπόνια του προς τους άλλους αδελφούς. Η μητέρα του Θεόδωρου, μαθαίνοντας ότι βρισκόταν στη μονή Ταμπεννίσι, ήρθε στον Άγιο Παχώμιο με ένα γράμμα του επισκόπου, ζητώντας να δει τον γιο της. Ο Άγιος Θεόδωρος δεν θέλησε να αθετήσει τον όρκο του να απαρνηθεί τον κόσμο, γι' αυτό αρνήθηκε να συναντηθεί με τη μητέρα του.
Βλέποντας τη δύναμη του νου και την ικανότητα του Αγίου Θεοδώρου, ο Άγιος Παχώμιος του είπε κάποτε να διδάξει τους αδελφούς για την Αγία Γραφή. Ο Άγιος Θεόδωρος ήταν τότε μόλις είκοσι ετών. Εκείνος υπάκουσε και άρχισε να μιλάει, αλλά μερικοί από τους μεγαλύτερους αδελφούς προσβλήθηκαν που έπρεπε να τους διδάξει ένας νέος μοναχός και έφυγαν. Ο Άγιος Παχώμιος τους είπε: «Έχετε παραδοθεί στον διάβολο και λόγω της έπαρσής σας, οι κόποι σας θα πάνε άκαρποι. Δεν απορρίψατε τον Θεόδωρο, αλλά τον Λόγο του Θεού, και στερήσατε τον εαυτό σας από το Άγιο Πνεύμα».
Ο Άγιος Παχώμιος διόρισε τον Άγιο Θεόδωρο ως επιστάτη της μονής Ταμπεννίσι και αποσύρθηκε σε ένα πιο μοναχικό μοναστήρι. Ο Άγιος Θεόδωρος με υιική αγάπη συνέχισε να ασχολείται με τον παιδαγωγό του και φρόντιζε τον Άγιο Παχώμιο στην τελευταία του ασθένεια και όταν ο μεγάλος αββάς εκοιμήθη εν Κυρίω, έκλεισε τα μάτια του. Μετά τον θάνατο του αγίου Παχωμίου, ο Άγιος Θεόδωρος διηύθυνε τη μονή Ταμπεννίσι και αργότερα ήταν επικεφαλής όλων των μονών της Θηβαΐδας. Ο Άγιος Θεόδωρος ο Αγιασμένος φημιζόταν για την αγιότητα της ζωής του και το μεγάλο χάρισμα της θαυματουργίας, και ήταν πολύ γνωστός στον Άγιο Αθανάσιο, Πατριάρχη Αλεξανδρείας. Ο Άγιος Θεόδωρος εκοιμήθη σε μεγάλη ηλικία το έτος 368.
https://www.tumblr.com/orthodoxydaily
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου