Η ΟΣΙΑ ΜΕΛΩ ΣΤΗ ΒΟΥΡΡΙΝΑ ΤΗΣ ΚΩ ΛΑΪΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑ / 13ο
Εἶναι πλέον σαφές ὅτι ἡ συμφωνία αὐτή ἔχει ἀπομακρυνθεῖ πολύ ἀπό τήν ἐλπίδα -ὅσων τήν εἶχαν- τοῦ 1439 γιά ἰσότιμη ἕνωση καί ἀπό κοινοῦ συνεισφορά στήν ἑνιαία Ἐκκλησία. Στήν πραγματικότητα ἔχουμε ἀπροκάλυπτη προσπάθεια ὑποταγῆς τῶν ὀρθοδόξων, καί ἰδιαίτερα τοῦ ἐπισκόπου τους, στόν λατίνο ἐπίσκοπο τοῦ νησιοῦ. Εὔκολα ἀντιλαμβάνεται καθένας ὅτι, αὐτοῦ τοῦ εἴδους συμφωνίες, ἀναπόφευκτα θά περνοῦσαν στή συνείδηση τῶν ὀρθοδόξων ὡς ἀπόπειρα ὑποταγῆς τους στή Δύση καί τά ὄργανά της. Ἀπό ὅσα ἐκθέσαμε στό κεφάλαιο αὐτό μποροῦμε νά κάνουμε κάποιες ἀνακεφαλαιωτικές παρατηρήσεις σχετικά μέ τήν κατάσταση τῆς Δωδεκανήσου κατά τόν 15ο αἰῶνα:
1) Οἱ Ἰωαννίτες Ἱππότες κατακτοῦν τήν περιοχή ἀπό τό 1314 καί τήν κατέχουν μέχρι τό 1522.
2) Διάφορα τουρκικά φῦλα προσπαθοῦν νά θέσουν ὑπό τόν ἔλεγχό τους τά νησιά, ἰδιαίτερα μετά τό 1453.
3) Ὑπάρχει σθεναρή καί πολυετής ἀντίσταση σέ αὐτές τίς προσπάθειες ἐκ μέρους τῶν Ἱπποτῶν καί τῶν κατοίκων τῶν νησιῶν.
4) Ἡ γεωλογική διαμόρφωση τοῦ ὑπεδάφους καί ἡ θέση τῶν νησιῶν προκάλεσαν συχνότατους σεισμούς.
5) Ἡ περίοδος ἀπό τό 1480 μέχρι τό 1522 μπορεῖ νά χαρακτηρισθεῖ σχετικά ἥσυχη.
6) Ὑφίσταται ἔντονη προσπάθεια τῶν Ἱπποτῶν νά ἀποκόψουν τούς κατοίκους τῶν νησιῶν ἀπό τή ζωογόνο σχέση τους μέ τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ὥστε σέ βάθος χρόνου νά ἀλλοιώσουν τή θρησκευτική τους συνείδηση.
7) Ἀπό τό τέλος τοῦ 1452 ὁ μητροπολίτης Ρόδου ἔχει τήν εὐθύνη καί τῆς νήσου Κῶ.
8) Ὑπάρχει ἀντίδραση ἐκ μέρους τῶν Ἱπποτῶν καί παραχώρηση σέ αὐτόν μόνο τοῦ δικαιώματος νά τελεῖ χειροτονίες καί νά φροντίζει θέματα σχετιζόμενα μέ τή λατρεία στήν Κῶ.
9) Παρά τά περί Ἑνώσεως λεγόμενα στή Σύνοδο τῆς Φερρράρας- Φλωρεντίας καρπός της ἦταν ἡ ὑποταγή τοῦ ὀρθοδόξου μητροπολίτου Ρόδου στόν λατίνο ἀρχιεπίσκοπο τοῦ νησιοῦ.
10) Στό ἀσφυκτικό πλαίσιο τῶν συμφωνιῶν πού ὑποχρεώθηκε νά συνάψει ὁ ὀρθόδοξος ἐπίσκοπος, προσπαθοῦσε νά ἀξιοποιήσει κάποια στοιχεῖα ἐλευθερίας πρός ὄφελος τῶν ὀρθοδόξων τῆς Δωδεκανήσου.
-73-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου