Άν περιμένεις η ζωή...

Η χαρά στο σήμερα, στο τώρα ζει,
είναι ανάλαφρη σαν την αναπνοή,
μα και πολύτιμη μαζί και αναγκαία,
η έλλειψη της είναι τόσο μοιραία.
Μέσα στα μικρά ,στης βάσης τ΄ αυτονόητα,
αγκαλιάζει τα σοφά και τα ανόητα.
Δεν κρίνει χαρακτήρες ,πρόσωπα δεν μειώνει,
του βίου τα χωράφια οργώνει,
για να φυτρώσει έπειτα η ελπίδα,
που ανήμπορη κάνει την καταιγίδα,
να φύγει μακρυά ,γιά αλλού.
Α.ΠΕΤΡΙΤΗΣ21082024

https://anatolianatoli.blogspot.com/2024/08/blog-post_21.html