Στο 2ο μέρος, ο Άγιος Νεκτάριος μιλάει για τη λατρεία προς τον Θεό. Το χωρίζει σε 5 μέρη:
α. η λατρεία είναι εντολή του θεού
β. η λατρεία είναι έκφραση της αγάπης προς τον Θεό
γ. η λατρεία είναι λειτουργία μέγιστης αξίας
δ. μπορούμε να λατρεύουμε τον Θεό
ε. ποια είναι η ευάρεστη στον Θεό λατρεία
α. Όπως η αγάπη προς τον Θεό, έτσι και η λατρεία είναι μία από τις πρώτες εντολές του Θεού. Χρησιμοποιεί από τον Παύλο: «Παρακαλώ οὖν ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τῶν οἰκτιρμῶν τοῦ Θεοῦ, παραστῆσαι τὰ σώματα ὑμῶν θυσίαν ζῶσαν, ἁγίαν, εὐάρεστον τῷ Θεῷ, τὴν λογικὴν λατρείαν ὑμῶν» (Ρωμ.12, 1) και επίσης: «ἔχομεν χάριν, δι' ἧς λατρεύωμεν εὐαρέστως τῷ Θεῷ μετὰ αἰδοῦς καὶ εὐλαβείας· καὶ γὰρ ὁ Θεὸς πῦρ καταναλίσκον» (Εβρ.12, 28-29).
β. Η λατρεία, εκτός από τον υποχρεωτικό χαρακτήρα της που προκύπτει από το (α), είναι άμεση συνέπεια της αγάπης. Η αγάπη και η λατρεία είναι η αιτία και το αποτέλεσμα115 .
Αυτός που αγαπά, φανερώνει το αισθημά του μέσω της λατρείας. Οπότε η λατρεία, μας λέει ο Άγιος Νεκτάριος, είναι υπαγόρευση της καρδιάς και όχι εφεύρεση του μυαλού116. Ξανααναφέρει το παράδειγμα της Μαρίας, το οποίο μας δίνει την πλήρη έννοια της λατρείας. Συνοψίζει, λέγοντας ότι λατρεύουμε τον Θεό γιατί τον αγαπάμε και τον αγαπάμε αφού δεν μπορούμε να μην αγαπάμε την ίδια την αγάπη117 .
γ. Η λατρεία, συνεχίζει ο Άγιος Νεκτάριος, ως έργο των αγγέλων είναι έργο μεγάλης τιμής, μεγάλης αξίας. Κάνει τον άνθρωπο από γήινο ουράνιο, από υλικό πνευματικό, άυλο118 . Παραθέτει από τον Λουκά: «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ.2, 14), από τη γέννηση του Χριστού, όταν ουράνια στρατιά υμνούσε τον Θεό. Και αναρωτιέται, αν ο άνθρωπος με την πεπερασμένη φύση, μπορεί επαξίως να λατρεύει το άπειρο.
δ. Απαντώντας στην προηγούμενη ερώτηση, ο Άγιος μας λέει, ότι μπορεί τώρα ο άνθρωπος να λατρεύει τον Θεό. Οφείλει όμως να εκτελεί την οφειλή αυτή, με όλη του την προθυμία, ώστε να αναδειχθεί άξιος του έργου τούτου και να επιτύχει της θείας χάριτος119 . Μπορεί το προπατορικό αμάρτημα να εξασθένησε τις δυνάμεις της ψυχής του ανθρώπου και έτσι να μην μπορούσε άξια να ευαρεστεί και να λατρεύει τον Θεό, η αγάπη όμως του Θεού διά του αίματος του Υιού του, έκανε τον άνθρωπο άξιο της λατρείας του Θεού, αφού μέσω του Χριστού, ο άνθρωπος αναγεννήθηκε, η ψυχή του αγιάστηκε και οι δυνάμεις της ενισχύθηκαν120 Εδώ ο Άγιος Νεκτάριος παραθέτει από την αποκάλυψη: «οὗτοί εἰσιν οἱ ἐρχόμενοι ἐκ τῆς θλίψεως τῆς μεγάλης, καὶ ἔπλυναν τὰς στολὰς αὐτῶν καὶ ἐλεύκαναν αὐτὰς ἐν τῷ αἵματι τοῦ ἀρνίου, διὰ τοῦτό εἰσιν ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ καὶ λατρεύουσιν αὐτῷ ἡμέρας καὶ νυκτὸς» (Αποκ.7, 14-15), αφού ο άνθρωπος είναι ικανός να λατρεύει επαξίως τον Θεό, όχι μόνο στην επίγεια ζωή του αλλά και στο μέλλον.
ε. «ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ» πρέπει να λατρεύουμε τον Θεό. Με την περικοπή αυτή, από τον Ιωάννη 4, 24, απαντά στο ερώτημα για το ποια είναι η ευάρεστη στον Θεό λατρεία. Για το πώς γίνεται αυτό, απαντάει με τον απόστολο Παύλο: «δι' αὐτοῦ οὖν ἀναφέρωμεν θυσίαν αἰνέσεως διὰ παντὸς τῷ Θεῷ, τοῦτ' ἔστι καρπὸν χειλέων ὁμολογούντων τῷ ὀνόματι αὐτοῦ. τῆς δὲ εὐποιΐας καὶ κοινωνίας μὴ ἐπιλανθάνεσθε· τοιαύταις γὰρ θυσίαις εὐαρεστεῖται ὁ Θεός» (Εβρ.13, 15-16). Οπότε, λατρεύουμε «ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ», όταν διά της πιστεώς μας στον Ιησού Χριστό, τον Θεό υμνούμε,ευλογούμε, ευχαριστούμε και τον πλησίον μας ευεργετούμε121. Στηρίζεται άρα η «ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ» λατρεία στον Θεό, στην κορυφαία των εντολών που είναι η αγάπη προς τον Θεό και προς τον πλησίον μας, λέει ο Άγιος Νεκτάριος και παραπέμπει στα ευαγγέλια και στους Ματθαίο 22, 37-40, Μάρκο 12, 28-31, Λουκά 10, 25-28122 . Και ανακεφαλαιώνει, λέγοντας και πάλι, ότι λατρεύουμε τον Θεό «ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ», όταν αγαπάμε τον Κύριο Ιησού Χριστό και τον πλησίον μας, όχι όμως με τα λόγια, αλλά με έργα.
-49-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου