Διαφορετικά, κάθε προσπαθειά μας είναι μάταια, σαν να κτίζουμε στην άμμο και όλα μας τα έργα θα παρασυρθούν από τους ανέμους και τους ποταμούς, παραπέμποντας στον Ματθαίο 7, 26-27. Κλείνει την ομιλία ο Άγιος Νεκτάριος με την ενότητα «ένδειξης της προς τον Κύριον Ιησού Χριστό αγάπης». Στην ερώτηση ποιος είναι αυτός που αγαπά τον Κύριο, ο Άγιος Νεκτάριος απαντάει με την περικοπή από τον Ιωάννη: «ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με» (Ιω.14, 21). Χρησιμοποιεί ακόμα από την Καινή Διαθήκη: «ὁ δὲ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται ὑπὸ τοῦ πατρός μου, καὶ ἐγὼ ἀγαπήσω αὐτὸν καὶ ἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτόν» (Ιω.14, 21), «ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ' αὐτῷ ποιήσομεν» (Ιω.14, 23), για να δείξει το μέγεθος της χάρης του Θεού, σ’ αυτούς που αγαπούν τον Κύριο, «ὁ μὴ ἀγαπῶν με τοὺς λόγους μου οὐ τηρεῖ» (Ιω.14, 24). Γι’ αυτούς που δεν αγαπάνε τον Κύριο: «χαλκὸς ἠχῶν και κύμβαλον ἀλαλάζον» (Α΄Κορ.13, 1) και «οὐκ οἶδα ὑμᾶς» (Ματθ.25, 12), είπε ο Χριστός γι’ αυτούς. Άρα, συμπεραίνει ο Άγιος Νεκτάριος, απαράβατος όρος για ευάρεστη στον θεό λατρεία, είναι η αγάπη προς τον Κύριο και τον πλησίον, αφού «ἐν ταύταις ταῖς δυσὶν ἐντολαῖς ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται κρέμανται» (Ματθ.22, 37- 40). Συνεχίζει, λέγοντας ότι αν θέλουμε να ευαρεστήσουμε τον θεό, να εξετάζουμε κάθε μέρα την σχέση μας μαζί του και με τον πλησίον μας. Όταν κάθε πράξη μας είναι σύμφωνη με το θέλημα του Θεού, τότε θα ανεβαίνει έως τον Θεό ως «θυσία εὐάρεστος», παραπέμποντας στον απόστολο Παύλο, Φιλιπ.4, 18. Και θα χορηγείται η χάρις του θεού, απ’ τον οποίο απορρέει «πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον» (Ιακ.1, 17). Συμπληρώνει και από τον Παύλο: «τῆς δὲ εὐποιΐας καὶ κοινωνίας μὴ ἐπιλανθάνεσθε· τοιαύταις γὰρ θυσίαις εὐαρεστεῖται ὁ Θεός» (Εβρ.13, 16). Προτρέπει να λατρεύουμε τον Θεό με οσιότητα και δικαιοσύνη, να μιμηθούμε τη Μαρία προσφέροντας σε Αυτόν αγάπη και λατρεία και καλά έργα προς τους αδερφούς μας. Και συμπληρώνει: Από τον Ματθαίο: «ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε» (Ματθ.25, 40). Και «τοὺς πτωχοὺς πάντοτε μεθ' ημῶν ἔχομεν», παραπέμποντας στους Ματθαίο 26, 11, Μάρκο 14, 7 και Ιωάννη 12, 8. Και ακόμα «τῷ αἰτοῦντί σε δίδου καὶ τὸν θέλοντα ἀπὸ σοῦ δανείσασθαι μὴ ἀποστραφῇς» (Ματθ.5, 42). Και κλείνει την ομιλία, με προτροπή και πάλι για αγάπη και λατρεία προς τον Κύριο, ο οποίος θέλει να μας «αναδείξει υιούς και κληρονόμους της ουράνιας βασιλείας», παραπέμποντας στον απόστολο Παύλο και στις προς Γαλ.4, 7 και Ρωμ.8, 16-17
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου