12- Η κρίση και η παρουσία του Χριστού.
Ύστερα σε μία μικρή παράγραφο ο Άγιος κάνει αναφορά για την κρίση και την παρουσία του Χριστού. Παρατηρούμε τη διαφορά μεταξύ των δύο παραδόσεων:
Η Αραβική μετάφραση
Να μην πει κανείς από σας, αγαπητά μου τέκνα, ότι δεν υπάρχει κρίση για μας την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου, αλλά ας γνωρίσει εκείνος -που το λέει αυτό- ότι η πρώτη παρουσία του Δεσπότη μας, αποκάλυψε πως θα είναι για μας κρίση εκείνη η ημέρα, αν δεν εκτελέσουμε τα καθήκοντα Του.
Η ελληνική παράδοση
«58t Ας είναι φανερό σε σας αυτός ο λόγος, να μην περιμένετε μελλοντική κρίση στην έλευση του Ιησού, διότι η έλευση [παρουσία] Του, είναι ήδη κρίση γι’ όλους μας»
Στην ελληνική παράδοση ο Άγιος προειδοποιεί τα τέκνα του να μην απασχολούν τη σκέψη τους με τη μελλοντική κρίση «διότι η έλευση [παρουσία] Του, είναι ήδη κρίση γι’ όλους μας» Εδώ, στην ελληνική παράδοση η παρουσία δεν διευκρινίζεται συγκεκριμένα ποιά είναι, ενώ στην Αραβική μετάφραση φαίνεται ότι ο μεταφραστής προσπάθησε να ερμηνεύσει το κείμενο, διευκολύνοντας το νόημά του, και για το λόγο αυτό αντιλαμβάνεται την παρουσία ως ενανθρώπηση, η οποία έχει γίνει κρίση για μας, διότι με αυτή μας χάρισε όλες τις δωρεές, ώστε να μην χρειαστούμε τίποτα. Κατόπιν, τους διαβεβαιώνει ότι όλοι οι Άγιοι «παρακαλούν πάντοτε υπέρ ημών να ενωθούμε με τον Κύριο, ώστε να κληρονομήσουμε την ετοιμασμένη για μας Βασιλεία από καταβολής κόσμου. Και να ενδυθούμε ξανά την αρχική μας ουσιώδη μορφή, από την οποία ξεγυμνωθήκαμε μετά την παράβαση». Με τον τρόπο αυτό τονίζει «την αρχική μας ουσιώδη μορφή», η οποία συνδέεται με την κατάσταση μας πρίν την πτώση. Σε αυτό το σημείο, χρησιμοποιεί ο Άγιος την έκφραση «ενδύουμε», την οποία χρησιμοποίησε και για το σώμα, αλλά εδώ, βεβαίως, με άλλη σημασία. Παρατηρούμε ότι στην ελληνική παράδοση διαφέρει η Γεωργιανή μετάφραση από τη Λατινική. Να σημειωθεί ότι η Λατινική μετάφραση πλησιάζει περισσότερο την Αραβική324, αλλά δεν υπάρχει η έκφραση «να ενωθούμε με τον Κύριο», αλλά «να συμφιλιωθούμε με το Θεό».
13- Επίλογος (61-66)
Στον Επίλογο της ελληνικής παράδοσης, ο Άγιος αναφέρει για δεύτερη φορά το γνωστό στίχο για την ελευθερία και το χωρίο του Σολομώντα (Πρμ. 9,9), που αφαιρείται, πάλι, στην Αραβική μετάφραση . Στη συνέχεια, συναντάμε μία περικοπή, που περιέχει μία παράκληση προς το Θεό, ώστε να χαρίσει Αυτός στον αναγνώστη τη χάρη και τη διάκριση να κατανοεί αυτό το οποίο έγραψε ο Άγιος: «63 να δώσει πάντοτε, σοφία, γνώση, χάρη και πνεύμα διάκρισης να καταλάβετε αυτά που σας έγραψα από τις εντολές του Κυρίου 64 και να τις πράττετε, ώστε να σας διαφυλάξουν έως την τελευταία αναπνοή, 65 και Αυτός δέχεται την παράκλησή μου, που την προσφέρω υπέρ της σωτηρίας όλων σας, αγαπητά μου τέκνα εν Κυρίω.» Το τελευταίο χωρίο 66 στην ελληνική παράδοση είναι «Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ πάντων ὑμῶν·»325, ενώ στο αραβικό κείμενο «Ο Οποίος έχει τη δόξα, τη δύναμη και την τιμή εις τον αιώνα των αιώνων. Αμήν» Η περικοπή αυτή (63-66) μάλλον δεν είναι αυθεντική και μπορεί να είναι μία αρχαία προσθήκη στο κείμενο πριν τη διάδοσή του, ώστε να αποτελέσει τον επίλογο για όλη τη συλλογή των Επτά Επιστολών326.
δ) Η Σύγκριση μεταξύ της αραβικής και ελληνικής παράδοσης της Επιστολής
Συνεχίζει ο Άραβας μεταφραστής να αφαιρεί τις επαναλαμβανόμενες περικοπές και συνοψίζει το κείμενο. Ωστόσο, παρατηρούμε ότι μόνο στην Επιστολή αυτή ο Άραβας μεταφραστής παρουσιάζει σε δύο περιπτώσεις (Ζ΄18,19 και Ζ΄53,54) κείμενα, τα οποία δεν βρίσκονται στην ελληνική παράδοση και στις άλλες περιπτώσεις εξηγεί εκτενώς το νόημα του κειμένου. Οι στίχοι, που δεν απαντώνται στην Αραβική μετάφραση της Επιστολής
Ζ΄26-30 Η οικονομία του Θεού
Ζ΄39 Ο Ιησούς (έλαβε) δέχθηκε τις αδυναμίες μας
Ζ΄42 Ο Ιησούς (έλαβε) δέχθηκε τις αδυναμίες μας
Ζ΄58 Πρμ. 9,9
Ζ΄58c Η αυτογνωσία
Ζ΄58e-58h Η αρχέγονη κατάσταση και η ενανθρώπηση
Ζ΄62 Πρμ. 9,9
Ζ΄66 Ρμ. 16,24
-153-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου