1-Στη σκέψη του Αγίου Αντωνίου ταυτίζεται η Εκκλησία με τη σωτηρία, διότι τα σημάδια της σωτηρίας βρίσκονται στην ολοκλήρωση της οικοδόμησης του οίκου της Εκκλησίας, επειδή ούτε ο Μωυσής ούτε οι Προφήτες κατάφεραν να ολοκληρώσουν τον οίκο αυτό. Έτσι, συνδέει ο Άγιος την μη ολοκλήρωση του οίκου της Εκκλησίας με την κατάσταση της αμαρτίας, η οποία ήταν «αθεράπευτη».
2-Τονίζει ιδιαίτερα ο Άγιος την Παύλεια αντίληψη σχετικά με την Εκκλησία ως σώμα Χριστού, και σχετικά με τους πιστούς ως ζωντανά μέλη του σώματος αυτού. Παράλληλα, υπογραμμίζει ο Άγιος πως η σωτηρία του κάθε ανθρώπου εξαρτάται από τη σωτηρία των αδελφών του.
3- Η κοινωνία μας με τους Άγιους, όπως ακριβώς αναφέραμε για τους Αγγέλους, τονίζεται συνεχώς από τον Άγιο, δηλαδή η χαρά και η λύπη τους για χάρη μας «διότι δεν θα λάβουν την τελική ανάπαυση, έως τη δική μας τελείωση».
Η Αγία Γραφή
Ακολουθεί ο Άγιος Αντώνιος την αλληγορική ερμηνεία της Σχολής της Αλεξανδρείας, όπως φαίνεται από τις περικοπές, που χρησιμοποιεί από την Παλαιά Διαθήκη και αντικρίζει το πρόσωπο του Χριστού ως το κέντρο της Παλαιάς Διαθήκης, «η ανακεφαλαίωση του προσώπου του Χριστού». -«Βάλσαμο δεν υπάρχει στη Γαλαάδ; Δεν είναι εκεί γιατρός; Γιατί, λοιπόν, στην κόρη του λαού μου δεν ήρθε η θεραπεία της;»344
- «λάβαμε τα φάρμακά μας αλλά δεν θεραπευθήκαμε, και τώρα τα αποφεύγουμε»345 -«Υιέ του ανθρώπου, ετοίμασε για σένα τα σκεύη της αιχμαλωσίας»346.
-Η ιστορία του Ηλία και των ιερέων του Βάαλ347.
Παρατηρούμε ότι ο Άγιος χρησιμοποιεί άφθονες παραπομπές από τα Ιερά Κείμενα, και μάλιστα κάνει συνεχή χρήση των βιβλικών χωρίων όχι ως παραπομπές, αλλά θεωρώντας αυτά ως αναπόσπαστο μέρος της ομιλίας του, με τρόπο, που αποδεικνύει τη στενή του εξάρτηση από την Αγία Γραφή.
-170-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου